در کارگاه پیر زمانه ادب و هنر

"رؤیاست مرگ پیش از آنکه بیاید! (-بادبان بیانداز کشتی بان پیر! زیرا، میوه رسیده را جز فرو افتادن، گزیری نیست!) و دیگر، کتاب تجربه را ورق نزنی گر، -در پوشش نسیم روانه، و همچو روز، هر روز، تازه نگردی -در کارگاه پیر زمانه، پیداست مرگ -محتوم- پیدا بر آستانه. پیداست، یعنی آنکه بپذیرش! زیرا بر این روال زیباست مرگ حتی اگر نیاید! زیرا، خرقه پوشیده را جز تهی کردن گریزی نیست!) و گاهی نیز برمی‌چینی سرخگل مرگ خویش را و می‌افرازیش -چون مشعلی- درماند گاه ظلمت. بر این روال روشنایی فردا، -فرداست مرگ- آنزمان که بشاید. زیرا گل شکفته را عمر کوتاه مثل آه سر آید!) پس، نه کلامی نفرین شده که شعر است مرگ -آنگاه که حادثه پرداز می‌شود. و ترانه لبالب هستی‌ست که لب بر لب آواز می‌شود. هم به دان هنگام که به هنگام آغاز می‌شود. زیرا، شعر رسیده را جز سرودن گزیری نیست!) و یعنی نه، نمی‌خواهمش!"