چکیده:
وجود میزان قابلتوجهی از وابستگی متقابل نامتقارن در مناسبات انرژی روسیه-اتحادیه اروپایی به نگرانی غرب در خصوص تبدیل منابع انرژی روسیه به سرمایه سیاسی و بهره گیری کرملین از اهرم انرژی برای نفوذ در خارج نزدیک و اروپا، دامن زده است. در عین حال، اتحادیه اروپایی که از مدتها پیش با پیامدهای سیاسی بالقوه وابستگی به انرژی روسیه، دست و پنجه نرم می کند در محیط امنیتی پس از بحران 2014 اوکراین و وضع تحریم های یکجانبه ایالات متحده علیه بخش انرژی روسیه با چالش های جدیدی در تامین امنیت انرژی اعضای خود مواجه شده است. مقاله حاضر با ترکیب این دو نگرانی و چالش به دنبال پاسخی مناسب برای این پرسش برآمده است که «استفاده روسیه از اهرم صادارت گاز برای کسب نفوذ و پیشبرد اهداف و منافع خود در اروپا در پی تحریم های غرب علیه این کشور از سال 2014 به بعد، چه تغییری کرده است؟» فرضیه مقاله نیز این است، «اگرچه تحریم های غرب به کاهش ورود سرمایه و فناوری خارجی به بخش انرژی این کشور از سال 2014 به بعد منجر شده، اما نیاز اتحادیه اروپایی به واردات گاز از روسیه طی این مدت افزایش یافته و از این رو، تحریم ها در مجموع تاثیر چشمگیری بر کارکرد سلاح انرژی روسیه در برابر اروپا نداشته است». نوع پژوهش در این مقاله توصیفی-تحلیلی بوده و از روش شناسی استنباطی استفاده شده است.
The existence of a significant level of asymmetric interdependence in Russian-European Union energy relations has fueled Western concerns about the conversion of Russian energy resources into political capital and Kremlin's use of energy leverage to infiltrate Europe and the Near East. At the same time, being engaged with political consequences of dependence to Russian energy, the European Union, in the new security environment following the Ukraine crisis in 2014 and the imposition of unilateral US sanctions on Russia's energy sector, faces new challenges for supplying energy resources. Addressing the mentioned concerns and challenges, the present article seeks to respond to the following question: "How is Russian gas export strategy assessed following Western sanctions since 2014?” The author argues that although Western sanctions have led into decreasing foreign capital and technology investments in Russia’s energy sector since 2014, the EU's needs for gas imports from Russia have increased meanwhile; therefore the sanctions have not had a significant impact on Russia's energy weapons performance.” Using descriptive-analytical method and an inferential methodology the authors try to find an answer for the research question. While confirming the mentioned hypothesis, the findings show that Russian-European Union interactions in the area of energy will continue under the shadow of US sanctions.
خلاصه ماشینی:
مقاله حاضر با ترکيب اين دو نگراني و چالش به دنبال پاسـخي مناسـب بـراي ايـن پرسـش برآمده است که «استفاده روسيه از اهرم صادارت گاز براي کسب نفوذ و پيش برد اهـداف و منـافع خود در اروپا در پي تحريم هاي غرب عليه اين کشور از سـال ٢٠١٤ بـه بعـد، چـه تغييـري کـرده است ؟» فرضيه مقاله نيز اين است ، «اگرچه تحريم هاي غـرب بـه کـاهش ورود سـرمايه و فنـاوري خارجي به بخش انرژي اين کشور از سال ٢٠١٤ به بعد منجر شده، اما نيـاز اتحاديـه اروپـايي بـه واردات گاز از روسيه طي اين مدت افزايش يافته و از اين رو، تحريم ها در مجموع تأثير چشم گيري بـر کـارکرد سـلاح انـرژي روسـيه در برابـر اروپـا نداشـته اسـت ».
در اين راستا، پس از مفهوم پردازي انرژي به مثابه ابزار سياست خارجي بـه شيوه هاي بهره گيري مسکو از ظرفيت هاي انرژي خود براي پيش برد اهـداف خـود در منطقـه اشاره شده است و سپس ميزان وابستگي دولت هاي اروپـايي بـه واردات گـاز از روسـيه مـورد ارزيابي قرار گرفته و در ادامه به تلاش هاي ايالات متحده براي تحريم بخش انـرژي روسـيه و دلايل آن و نيز نحوه واکنش اتحاديه اروپا به رفتار روسيه و ارتقا امنيت انرژي پرداختـه شـده است .
(2018), “The Impact of US LNG on Russian Natural Gas Export Policy”, Columbia SIPA Center on Global Energy Policy, December, Available at: https://energypolicy.