چکیده:
هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر شش هفته تمرین استقامتی هم حجم بر سطوح عامل نوروتروفیک مشتق از سلولهای گلیال (GDNF)، عامل هستهای کاپاB (NF-KB) و درد در بخش حسی نخاع موشهای صحرایی دیابتی مبتلابه نوروپاتی بود. نمونة پژوهش 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار 10 هفتهای با دامنة وزنی 260-230 گرم بود. تعداد 10 سر موش در گروه کنترل سالم قرار گرفتند و 30 سر نیز با تزریق درونصفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلیگرم/ کیلوگرم محلول در بافر سیترات، 5/4 pH:) دیابتی شدند. پس از ایجاد نوروپاتی دیابتی، موشها بهطور تصادفی در سه گروه تمرین یکنوبتی، تمرین دونوبتی و کنترل دیابتی قرار گرفتند. هر دو پروتکل تمرینی شامل شش هفته تمرین هوازی بود که با شدت 70-60 درصد حداکثر اکسیژنمصرفی روی نوار گردان انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، از بخش حسی نخاع نمونهبرداری شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمـونهای تحلیل واریـانس یکراهـه، تعقیبی شفـه، کروسـکال- والیس و من- ویتنی انجام شد (P < 0.05). براساس نتایج، میانگین سطح GDNF نواحی حسی نخاع گروه تمرین یکنوبتی (P = 0.146) و دونوبتی (P = 0.131) اختلافی با گروه کنترل نوروپاتی نداشت. همچنین، بین میانگین سطح GDNF گروه تمرین یکنوبتی و تمرین دونوبتی تفاوت معنادار مشاهده نشد (P = 0.990). میانگین سطح NF-KB در گروه تمرین یکنوبتی (P = 0.022) و تمرین دونوبتی (P = 0.039) پایینتر از گروه کنترل نوروپاتی بود؛ ولی بین میانگین سطح NF-KB گروههای تمرین یکنوبتی و دونوبتی تفاوت معناداری وجود نداشت (P = 0.994). نتایج آزمونهای رفتاری درد نشان داد که شش هفته تمرین یکنوبتی و دونوبتی به کاهش معنادار درد نوروپاتی منجـر شد (P = 0.001)؛ درحالیکه بین گروههای تمرین یکنوبتی و تمرین دونوبتی تفاوت معنادار نبود (P = 0.990). بهنظر میرسد که تمرینهای استقامتی یکنوبتی و دو نوبتی بر سطوح NF-KB و درد تاثیر مثبت دارند و باعث کاهش عوارض نوروپاتی دیابتی میشوند؛ درحالیکه بر سطح GDNF تاثیر ندارند.
خلاصه ماشینی:
استاد بیوشیمی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی غدد درونریز، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تاریخ دریافت: 07/06/1396 تاریخ پذیرش: 24/11/1396 چکیده هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر شش هفته تمرین استقامتی هم حجم بر سطوح عامل نوروتروفیک مشتق از سلولهای گلیال (GDNF)، عامل هستهای کاپاB (NF-KB) و درد در بخش حسی نخاع موشهای صحرایی دیابتی مبتلابه نوروپاتی بود.
این پژوهش با توجه به نقش نوروتروفینها در گیرندههای حسی و مكانیسم درد، تلاش دارد تا نشان دهد، تمرین استقامتی به چه میزان بر متغیرهای NF-KB و GDNF در بیماری نوروپاتی دیابتی تأثیر دارد؟ و آیا بین دو روش تمرینی استقامتی یکنوبتی و دو نوبتی تفاوت قابلملاحظهای وجود دارد؟ روش پژوهش پژوهش حاضر ازنوع تجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود.
جدول 2- مقادیر وزن و گلوكز خون موشها در مراحل زمانی مختلف پژوهش (میانگین ± انحراف استاندارد) متغیر مرحلة زمانی تمرین یکنوبتی تمرین دونوبتی کنترل نوروپاتی کنترل سالم وزن (گرم) پیش از دیابتیشدن 2/15 ± 7/238 9/14 ± 9/241 1/12 ±7/240 2/15± 6/245 بعد از دیابتیشدن 3/13 ±9/220 3/13 ± 9/221 4/11 ± 7/221 1/10± 6/271 بعد از تمرین 4/12 ± 3/175 8/12 ± 8/173 6/10 ± 3/180 1/11 ± 6/305 گلوكز خون (میلیگرم/ دسیلیتر) پیش از دیابتیشدن 4/14 ±8/85 4/14 ± 4/83 2/8 ± 8/86 4/14 ± 1/85 بعد از دیابتیشدن 5/19 ± 7/375 7/21 ± 6/376 2/20 ± 8/380 2/14± 3/87 بعد از تمرین 4/13 ± 2/338 2/12 ± 7/340 2/23 ± 5/396 4/13 ± 6/86 همچنین، نتایج آزمون تحلیل واریانس یكراهه نشان داد که بین میانگین سطح GDNF نواحی حسی نخاع موشهای صحرایی گروههای تمرین یکنوبتی، تمرین دونوبتی، کنترل نوروپاتی و کنترل سالم تفاوت معنادار وجود داشت (F(3,25) = 19.
شکل 1- سطوح GDNF و NF-KB در گروههای پژوهش (میانگین± انحراف استاندارد) نتایج آزمون تحلیل واریانس یكراهه نشان داد که بین میانگین سطح NF-KB نواحی حسی نخاع موشهای صحرایی گروههای تمرین یکنوبتی، تمرین دونوبتی، کنترل نوروپاتی و کنترل سالم تفاوت معنادار وجود داشت (F(3,25) = 14.