شب دهان گشوده - مجله چیستا ادب و هنر

"در سپیده دمان گلوله و گیتار -اسطوره عطر گل سرخ- همپای گریه علفزاران چگونه می‌رقصی؟ چگونه به مرگ لبخند می‌زنی، کولی سیاه موی غریب، دخترک باده‌های وحشی؟ *** دور از همهمه نیلوفران مرداب. بیرون از مدار روزان و شبان سفر مرگ را درنگ کن، یکدم، بایست، دور از صدای مرگ بایست-دور از نگاه مرگ تامن، توشه گریه‌هایم را بگذارم و دلم را بردارم. مرگ را بگذار گیتار شکسته خونینت را بردار، تا در سوگ برقصیم. مسرور نگاه تو احیای عشقی است لب فروبسته وقتی که شب زنجیر دریده، می‌خندد در زیر پلک تو آفتاب نجوای دوباره ایست بیرون از کومه‌های باد، در هوای سرگردانی بایست، تا گلدان باروت‌ها را از سینه سردت بردارم. وقتی که شب دهان گشوده سرتاپای می‌بلعد آه هر ترانه‌ای هرچند کوتاه و گنگ و کند نان خورش سفره دلیست که کنجی فتاده است 2/68"