چکیده:
مسکن به عنوان یکی از کالاهای اساسی در هر برهه از تاریخ نقش مهمی در کیفیت زندگی در جوامع
انسانی داشته است، با گذشت زمان نقش آن پررنگ تر شده و در برخی مناطق شهری به کالایی تجملی
بدل گردیده است، در هر صورت مسکن از اساسی ترین نیاز جوامع بشری و مولفههای توسعه پایدار شهری
قلمداد می گردد. در راستای اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با هدف جایگاه مسکن در نظام برنامهریزی
شهری با روش توصیفی با بهرهگیری از منابع کتابخانهای تدوین شده است.
خلاصه ماشینی:
واژههایکلیدی: مسکن، نظام برنامهریزی، برنامهریزی شهری، توسعه مقدمه بازار مسکن و ساختمان در اقتصادهای سالم به عنوان یک بخش پیشتاز و رشددهنده اقتصاد در ادبیات اقتصادی مطرح است و همواره سهم زیادی در تولید ناخالص داخلی، اقتصادهای جهانی و منطقه ای داشته است علت این امر به خاطر پویایی چهار صد شغل دیگر به صورت غیرمستقیم میباشد (از مصالح ساختمانی گرفته تا اثاثیه و ملزومات که بعد از احداث یک واحد ساختمانی جدید مورد نیاز است.
دلایل اهمیت مسکن برنامهریزی مسکن: به طور کلی میتوان عنوان کرد که برنامه ریزی مسکن جزئی از نظام برنامهریزی شهری محسوب میشود که در آن فعالیتهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جزئی از فعالیتهای درون مکانی و واحدهای مسکونی جزئی از فضاهای تغییر شکل یافته و تطابق یافته شهری محسوب میشود که برحسب موضوع در چهارچوب برنامهریزی مسکن مورد توجه قرار میگیرد.
Ir برنامه ششم توسعه ماده 59- در چهارچوب قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن مصوب 25/2/1387: الف- وزارتخانههای راه و شهرسازی و کشور و شهرداریها مکلفند در طول برنامه نسبت به احیاء، بهسازی، نوسازی و مقاومسازی و بازآفرینی سالانه حداقل دویست و هفتاد محله در قالب مطالعات مصوب ستاد ملی بازآفرینی شهری پایدار بر حسب گونههای مختلف (شامل ناکارآمد- تاریخی- سکونتگاههای غیررسمی و حاشیهای) و ارتقای دسترسی به خدمات و بهبود زیرساختها با رویکرد محلهمحور در چهارچوب قوانین و مقررات ذیربط اقدام نمایند.