چکیده:
گلوکز، سوبسترای اصلی بافت ریه در شرایط فیزیولوژیک است، با این حال بررسی انتقال گلوکز در بافت ریه هنگام تمرین موضوعی است که کمتر مطالعه و بررسی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر بیان GLUT-1 و PDK1 در سطح mRNA بافت ریه است. چهارده سر رت نر نژاد ویستار (سن 4 هفته، 9±68 گرم) بهصورت تصادفی و مساوی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 9 هفته تمرین تناوبی شدید بود که با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع شد و با سرعت 70 متر بر دقیقه به پایان رسید. پس از نمونهبرداری بافتی، با استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از تکنیک Real time RT-PCR بیان ژنها بررسی شد. 9 هفته تمرین موجب کاهش بیان GLUT-1 در مقایسه با گروه کنترل شد که این تغییر معنادار نبود. همچنین متعاقب برنامه تمرینی بیان PDK1 افزایش یافت و تفاوت معناداری را با گروه کنترل 9 هفته نشان داد (P ≤ 0.05).با توجه به نتایج پژوهش این احتمال وجود دارد که هنگام تمرین سوبستراهای دیگری غیر از گلوکز درگیر فرایند سوختوسازی بافت ریه شوند.
Glucose is the major substrate of the lung tissue under physiological conditions. However, the glucose transfer in the lung tissue during training has not received enough attention. The aim of the present study was to determine the effect of HIIT on GLUT-1 and PDK1 expressions at mRNA level in lung tissue. 14 Wistar male rats (age: 4 weeks old, weight: 68±9 g) were randomly assigned to training and control groups. The training program included 9 weeks of HIIT which started with the speed of 25 m/min. and ended with the speed of 70 m/min. Following tissue sampling, RNA was extracted and cDNA was synthesized, and the expressions of genes were determined by real time RT-PCR technique. GLUT-1 gene expression decreased following 9 weeks of interval training compared with the control group and this change was not significant. Also, PDK1 expression increased following the training program and showed a significant difference with the control group during the 9 weeks (P≤0.05). According to the current results, it is likely that other substrates other than glucose are involved in metabolic pathways of the lung tissue during training.
خلاصه ماشینی:
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر بیان ١-GLUT و PDK١ در سطح mRNA بافت ریه است .
با توجه به اهمیت بافت ریه در تأمین نیازهای اکسیژن بافت های مختلف به ویژه در شرایطی مانند تمرین ، پژوهش حاضر درصدد بررسی تأثیر یک دورۀ تمرین تناوبی شدید بر بیان ١-GLUT و PDK١ در سطح mRNA در بافت ریه است .
یافته ها در نمودار ١ تأثیر ٩ هفته تمرین اینتروال شدید بر بیان ١-GLUT و PDK١ در سطح mRNA نشان داده شده است .
بیان نسبی ژن ١-GLUT و PDK١ در سطح mRNA در بافت ریه رت متعاقب ٩ هفته تمرین تناوبی شدید با استفاده از روش real-time RT-PCR.
(P≥ 0/05) بحث و نتیجه گیری در پژوهش حاضر تأثیرات یک دوره تمرین تناوبی شدید بر بیان ١-GLUT و PDK١ در سطح mRNA بافت ریه بررسی شد.
یافته های پژوهش کنونی حاکی از کاهش بیان ١-GLUT و نیز افزایش PDK١ در بافت ریه متعاقب ٩ هفته تمرین تناوبی شدید بود.
از سوی دیگر، افزایش بیان PDK١ متعاقب برنامۀ تمرین که در این پژوهش نشان داده شد، حاکی از کاهش احتمالی درگیری مسیر اکسیداتیو ناشی از گلوکز در بافت ریه هنگام تمرین است .
از سوی دیگر، افزایش بیان α١-PGC در بافت ریه همانند عضلۀ اسکلتی بر اثر تمرین تناوبی شدید گزارش شده است .
Short‐ term sprint interval versus traditional endurance training: similar initial adaptations in human skeletal muscle and exercise performance.
Effect of short-term sprint interval training on human skeletal muscle carbohydrate metabolism during exercise and time-trial performance.