چکیده:
در دهههای اخیر، تنظیمکنندههای موجود در سراسر جهان به صورت وسیعی مقررات تضمینی سختگیرانهای را برای گزارشهای میان دوره ای، وضع نمودهاند. در بسیاری از کشورها، شرکتها باید صورتهای مالی میان دوره ای خود را تحت بررسی حسابرس مستقل قرار دهند. البته شواهد اندکی در خصوص مطلوب بودن تضمین حسابرس برای صورتهای مالی میان دوره ای، وجود دارد. بر این اساس هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی محتوای اطلاعاتی صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی شده نسبت به صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی نشده، با توجه به اهداف مندرج در استاندارد شماره 22 با تمرکز بر پر کردن شکاف موجود است و بررسی میکند که آیا سرمایهگذاران به بررسی صورتهای مالی میان دورهای توجه دارند یا خیر. به این منظور، گزارشهای مالی میان دورهای 158 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال 1384 تا 1394 مطالعه گردید. شواهد نشان میدهد ارائه صورتهای مالی میان دورهای که با هدف گزارشگری بهنگام تر اطلاعات انجام میشود، میتواند به شفافیت بیشتر بازار سرمایه منجر شود. به عبارتی با بکارگیری موقعیتی که در آن شرکتها میتوانند به صورت داوطلبانه صورتهای مالی خود را حسابرسی نمایند، میتوان دریافت که انتشار صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی شده باعث نوسانات غیر عادی بازده سهام و همچنین حجم غیر عادی معاملات بیشتر از حالت انتشار صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی نشده، میگردد. تحلیلهای بیشتر نشان میدهند که افزایش محتوای اطلاعاتی تا حد زیادی منجر به پدیده علامتدهی بازار نسبت به صورتهای مالی حسابرسی شده نسبت به افزایش کیفیت سود میشود. همچنین نتایج دیگر پژوهش نشان میدهد که صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی شده، به طور متوسط، باعث نوسانات غیرعادی بیشتری در بازده سهام و همچنین حجم غیرعادی معاملات سهام بیشتری از صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی نشده، میشوند. از طرفی رابطه معکوس بین وجوه نقد عملیاتی صورتهای مالی میان دورهای حسابرسی شده با اقلام تعهدی اختیاری مشاهده شد که نشان میدهد که دخالت حسابرسان مستقل در طول سال مالی میتواند سبب افزایش کیفیت سود گردد و همچنین محتوای اطلاعات این صورتها را بهبود میبخشد.