چکیده:
شرط گام ابتکاری در کنار دو شرط تازگی و کاربرد صنعتی، یکی از شرایط ماهوی اساسی اختراعات است. این شرط بدین معناست که اختراع با توجه به فن یا صنعت قبلی برای شخص با مهارت معمولی در دانش بدیهی نباشد. چالشهای فراروی شرط مزبور در حقوق ایران شوق نگارش مقاله حاضر را در ما پدید آورد. چالش اینچنینی هم به لحاظ تقنینی و هم به لحاظ اجرایی به چشم میخورد. به همین جهت در تحقیق حاضر ابتدا مفهوم و ضرورت این شرط را ارائه، سپس پیشینه آن در حقوق ایران را بررسی میکنیم تا سابقه شرط مزبور در مقررات ایران مشخص شود. در پایان، جایگاه قانونی و موضوع ارزیابی شرط گام ابتکاری در اختراعات کلاسیک و مدرن(مولکولهای اسید نوکلوئیک) را بررسی و تحلیل نموده و در ضمن بیان مطالب، نقایص موجود را مطرح و پیشنهادات تقنینی و اجرایی مقتضی را ارائه مینماییم.
The inventive step requirement beside the two requirements of The novelty and industrial application, is one of the basic requirement of patents. This requirement means that, an invention with regard to the prior art does not obvious for the person who has ordinary skill in the art. Challenges contrary to this requirement, create the motive in us to essay the present article .such a challenge is seen both legislatively and executively. For this reason, in the present article, at first, present the concept and necessity, and then we would study the history of it in the Iranian law, for At the end, we would study and analyze the legal place and the subject of assessment of the inventive step requirement in classic and modern (nucleic acid molecules) inventions, introduce the existent defects and offer the legislative and executive appropriate proposals.
خلاصه ماشینی:
هرچنـد چنـين تصريحي براي اولين بار در مقررات ايران صورت گرفـت و مزيـت قـانون فـوق الـذکر تلقـي ميگردد، با اين حال ، عبارت پردازي شرط مزبور در ماده ٢ قانون سال ١٣٨٦ نشانگر آن است که مقنن بدون لحاظ مفهوم ، مبنا و کارکرد ويژه شرط گام ابتکاري رايج در قوانين و مقررات خارجي و مقررات بين المللي اقدام به تصويب ماده مرقوم نمـوده اسـت ، زيـرا بـرخلاف رويـه موجود در مقررات داخلي و بين المللي و بـه شـيوه نامأنوسـي در مـاده ٢ قـانون جديـد ثبـت اختراعات ، طرح هاي صنعتي و علائم تجاري مصوب سال ١٣٨٦ آمده است : «اختراعي قابل ثبت است که حاوي ابتکار جديد و داراي کاربرد صنعتي باشـد.
Alfred sarkissian, “intellectual property rights for developing countries; lessons from Iran, technovation,” Technovation 28 (2008): 790, accessed January 13, 2011, doi: 10.
بنابراين با عنايت به بند يک ماده ٢٧ موافقتنامه ي تريپس که جـزء لاينفـک سـازمان تجـارت جهـاني ميباشد و ايران نيز در شرف پيوستن به آن ميباشد و نيز با عنايت به رويه قانوني کشورهاي مورد مطالعه در اين زمينه و با توجه به اينکه قانون مصوب ١٣٨٦ بـه صـورت آزمايشـي بـه مدت پنج سال به تصويب رسيده است ، بر قانونگذار ايراني است تا تغييرات لازم را در قـانون فوق الذکر اعمال نمايد تا رويه قانوني ايراني در خصوص شرايط ماهوي اختراعـات بـالاخص شرط اساسي گام ابتکاري با سياق بند يک ماده ٢٧ تريپس که سه شرط تازگي، گام ابتکاري 17 و کاربرد صنعتي را با تفکيک از يکديگر بيان نموده است ، همسو شود.
Florian schuett, “inventors and impostors: an economic analysis of patent examination,” european university institute (2009): 1.