چکیده:
تالابها از مهمترین زیستگاههای طبیعی جهان و نظامهای حیاتبخش و از جمله مولدترین محیطهای جهان به شمار میروند که در طول تاریخ زندگی بشر، همواره در معرض تهدید، تخریب و مخاطرات فراوان قرار گرفتهاند. همزمان با رشد تکنولوژی و صنعت در اوایل قرن بیستم و توجه دولتها و ملتها به مسئلة محیط زیست و حیاتوحش، نمایندگان دولتها با انگیزه آشنایی با این اکوسیستم غنی و در جهت مشارکت جهانی در حفاظت از تالابها و استفاده معقول از آنها به عنوان سرمایههای عظیم کشورها، کنوانسیون «تالابهای بااهمیت بینالمللی به ویژه به عنوان زیستگاه پرندگان آبزی» را که با عنوان محل برگزاری خود، رامسر شهرت یافت، خلق نمودند. ویژگی منحصر به فرد کنوانسیون تالابهای مهم بینالمللی رامسر آن است که نخستین معاهده نوین بین دولتهاست که هدف آن حفاظت از منابع طبیعی میباشد. از جمله اهداف کلان کنوانسیون رامسر جلوگیری از تخریب جهانی تالابها و همچنین حفاظت از تالابهای باقیمانده از طریق استفاده معقول از این منابع طبیعی میباشد که این مهم از رهگذر همکاریهای بینالمللی، سیاستگذاری مناسب، ظرفیتسازی و انتقال تکنولوژی میسر خواهد شد. در این پژوهش به بررسی ساز و کار رامسر و تعهدات دولتها در انطباق با این کنوانسیون پرداخته میشود.
Native plants and animals, including certain species, grow in wetlands. Due to their potential economic, cultural, scientific and recreational value, it is highly important to protect them. Wetlands not only provide part of the aquifers and groundwater, but provide a favorable environment for birds and fisheries. Despite these valuable benefits, these rich ecosystems are threatened by different risks. One of the major causes of wetland degradation and destruction is the human factor. Today, destruction of wetlands and pollution of coastal waters, such as ozone depletion crisis, deforestation and the extinction of many plant and animal species have become global environmental crisis. This study seeks to explain the role of wetlands in international environmental rights and obligations of States regarding their protection, with an emphasis on the Ramsar Convention.
خلاصه ماشینی:
همزمـان بـا رشـد تکنولوژي و صنعت در اوايل قرن بيستم و توجه دولت ها و ملت ها به مسـئلۀ محـيط زيست و حيات وحش ، نمايندگان دولت ها با انگيزه آشنايي با اين اکوسيسـتم غنـي و در جهت مشارکت جهاني در حفاظت از تالاب ها و استفاده معقول از آنها بـه عنـوان سرمايه هاي عظيم کشورها، کنوانسيون «تالاب هاي بااهميت بين المللي به ويـژه بـه عنوان زيستگاه پرندگان آبزي» را که با عنوان محل برگزاري خـود، رامسـر شـهرت يافت ، خلق نمودند.
ضرورت حفاظت از محـيط زيسـت موضـوعي مشـترک در حقوق داخلي و بين المللي است و اعلاميه استکهلم از اولين اسنادي است که صراحتا بر ايـن نکته تأکيد مينمايد که «دولت ها بر اساس منشور ملل متحد و اصول حقوق بين الملل از حق حاکميت انحصاري بر منابع طبيعي خود که شامل خاک، آب هـاي داخلـي مثـل درياچـه هـا، آبراه ها و تالاب ها و درياي سرزميني و قلمرو هوايي محدوده سرزمين ميشود، برخوردار بـوده و موظف به اتخاذ ترتيباتي هستند که فعاليت هاي آنها در حيطه صلاحيت و نظارتشان موجب زيان به محيط زيست کشورها يا مناطق خارج از محدوده صلاحيت ملي آنها نگـردد.
Veit Koester, “The Ramsar Convention on the Conservation of Wetlands,” IUCN Environmental Policy and Law Paper 23 (1989): 3.
ذيلا به معرفي سازمان هاي بين المللي همکار کنوانسيون ميپردازيم : ـ Birdlife International: سازماني است با مشارکت جهاني سازمان هاي حفـاظتي کـه هدف آن حفاظت از پرندگان ، سکونتگاه هاي آنها و تنوع زيستي بوده و در اين راستا به دنبال همکاري جهت استفاده پايدار از منابع طبيعي ميباشد.