چکیده:
یکی از مهمترین نیازهای بشر، نیاز به امنیت است که مواره عوامل متعدد و مفاهیم خاص در تعیین آن
نقش دارند. مفهومی که در عصر حاضر، با رشد فناوری و فضای مجازی، شاهد تغییر و تحول بنیادین
در آن هستیم. به عبارتی گفتمان امنیتی در عصر جدید وارد مرحله تازهای شده و پرداختن به امنیت در
فضای مجازی امری گریزناپذیر بوده و تلاش برای پایهریزی بنیانهای پژوهشی در این حوزه که جای خالی
آن در آثار فعلی به چشم میخورد، از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از راههای تحقق این امر، تدوین
و ره گیری از تمهیدات امنیتی است که بتواند فضای بجازی را ساماندهی و کنترل کند. سوال اصلی این
است که چه چشم اندازی برای این ممهیدات متصور است و در چه جهتی باید تدوین شوند. در راستای
پاسخگویی بدین سوال، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و برهگیری از مدل ارگون، سازماندهی
سیاسی فضای بجازی به عنوان چشم انداز تمهیدات امنیتی در این ارتباط معرفی می گردد.
One of the most essential needs of human is security in which various factors are determinent. It is a concept,in which at the present, we witness a fundamental change with the growth of technology and cyberspace. In other words, the security discourse has entered a new era and it is in close relation to the cyberspace. Given the influence and the relation between the cyber and geographic spaces, it is impossible to study the cyberspace without taking environmental condition into consideration and its adjustment with geographic space. To study this adjustment, which is in direct relation to the lives of human, requires the
inevitable study of the cyberspace. By the same token, it is essential to underpin the research fundamentals in this sphere the gap of which is seen in the present studies. One of the most essential acts for security in the present era is to control and manage the cyberspace. In the same vein, the current paper deals with the political organization of the cyberspace through descriptive-analytic method and it develops a security model by means of Argon Model.
خلاصه ماشینی:
ازآنجاکه حکومت های ملی ناگزیر بر تأمین امنیت فردی و ملی ٬ دفاع از حقوق و حیثیت ملی و توسعه روابــط در فضــای واقعــی و مجــازی هســتند (حافــظ نیــا۹۵:۱۳۹۰٬) و ســازمان دهی سیاســی فضــا٬ زمینه ســاز بسترهای مناسبی در تمامی امور اقتصادی ٬ امنیتی ٬ دفاعی و سیاسی و فرهنگی است (کریمی پور٬ ۲۹:۱۳۸۱) و از طرفی مهترین سرمایه بشر در فضای مجازی اطلاعات حیاتی اوست (حافظ نیا۲۵۳:۱۳۹۰٬)٬ بنابراین ضرورت طراحی و سازمان دهی سیاسی فضای مجازی برای حفظ دستاوردهای امنیتی و به خصوص دفاعی بیش ازپیش احساس می شود.
بر همین اســاس و به دلیل اینکه ٬ نادیده انگاری جغرافیای واقعی و ســیطره عینی و همه جانبه ٔ آن بر فضای مجازی ٬ موجب سترون ماندن پژوهش های این حوزه می شود و نظر به اهمیت موضوع تلاش برای پایه ریزی بنیان هــای پژوهشــی در ایــن حــوزه از اهمیــت زیــادی برخــوردار اســت کــه جــای خالــی آن در آثــار مذکــور بــه چشم می خورد.
)Muir,1975:191( ناحیــه سیاســی کــه در قلمــرو اراده سیاســی و فرمانروایــی یــک قــدرت سیاســی قــرار می گــیرد٬ از ارکان ســازمان دهی سیاســی فضــا بــه شمــار می آیــد (احمــدی پــور و همــکاران ٬ ۶۷:۱۳۹۲)؛ و ایــن فضا و ناحیه سیاســی به منظور اداره بهتر امور و تنظیم روابط افقی و عمودی آن با سایر نواحی و نیز تعریف و استقرار نهادهای ســازمانی محلی ٬ مرزهای ناحیه و کانون ٬ به ســازمان دهی سیاســی نیاز دارد که برخی از اصول آن به شــرح زیر است : ۱-تسهیل ارائه خدمات به مردم ۲-دسترسی مردم به کانون ناحیه و مراکز خدمات دهی ۳-مشارکت مردمی در فرآیندهای سیاسی ۴-امنیت و آرامش عمومی ۵-وحدت و وفاداری ملی (حافظ نیا٬ ۱۳:۱۳۷۷).