چکیده:
تحقیق حاضر با موضوع تحلیل نظام سکونتگاهی استان ایلام در راستای تعادلبخشی فضایی در چند دههی اخیر تا 1390 مورد بررسی و تحلیل قرارگرفته است. با نگاهی به سرشماریهای 1355 تا 1390 تغییرات در تعداد و حجم مناطق شهری استان ایلام مشخص میشود. در این تحقیق سعی بر این شده است تا با بررسی آمارهای سکونتگاهی و جمعیتی منطقه مورد مطالعه به بررسی و کنکاش این پدیده و اثرات آن پرداخته شود، اطلاعات این تحقیق با مراجعه به کتابخانه و همچنین سازمان آمار ایران و وارد کردن آنها در نرمافزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و دادههای مربوط و مورد نیاز از آن استخراج گردیده است. ماحصل تحقیق مربوطه را میتوان اینگونه بیان نمود که از عوامل مؤثر نامنظم شدن نظام سکونتگاههای استان ایلام مهاجرت روستاییان میباشد و البته نمیتوان که روستاییان را مقصر اصلی پدیده برهمزنی نظام سکونتگاهی دانست؛ زیرا نبود امکانات آنها را مجبور به این عمل نموده و آنها به سمت مرکز استان که منبع امکانات میباشد هجوم میآورند و در پایان به ارائه راهکارهایی جهت تعادلبخشی منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است که میتوان داشتن برنامه کاربردی را از مهمترین راهکارها دانست.
The present study has been analyzed with respect to spatial equilibrium in Ilam province over the last few decades until 2011. A look at the census of 1976 to 2011 shows changes in the number and volume of urban areas in Ilam. The purpose of this research was to investigate and study this phenomenon and its effects by studying the population and demographic statistics of the understudy area. The analysis was performed and the relevant data and requirements were extracted.It was concluded from the present study that one of the effective factors in the irregular settlement system of Ilam province was rural migration and of course the villagers could not be blamed for the disruption of the housing system since the lack of facilities had forced them to do so. As a result, they had rushed to the center of the province, which was regarded as the hub of the facilities and welfare. Finally the researchers presented some solutions to balance the area understudy one of which can be said to have an applied plan.
خلاصه ماشینی:
از دیرباز و در همه تمدنها شهرنشینی، یکی از مشخص ترین نمود تکامل جوامع انسانی بوده است با شروع انقلاب صنعتی و گسترش سریع شهرها جوامع انسانی ساکن در آن با مشکلات عدیده ای مواجه شدند هرچند به دلیل اهمیت سیستم های شهری بیش تر راهبردهای برنامه ریزان شهری و منطقه ای در جهت تعادل بخشی به این سیستم ها انجام گرفته ولی به دلیل ساختار متمرکز اکثر کشورهای درحال توسعه و الگوبرداری محض از شیوههای جوامع توسعه یافته ، عمدتا بازتاب مثبتی نداشته و در عمل این کشورها را با مشکلات عدیدهای مواجه ساخته است (fanni،٢٠٠٦) ، و نتیجه آن ایجاد نابرابری در توزیع جمعیت و نظام سکونت گاهها در نظام شهری کشور طی دو قرن گذشته است (pumain،٢٠٠٣).
شهر ایلام در شهرستان ایلام و در غرب ایران واقع شده است ، این شهر در دهه های اخیر شاهد توسعه گسترده و تحولات سریع جمعیتی بوده است و به دنبال خود رشد مهاجرت، افزایش ساخت وساز، افزایش مساکن حاشیه نشین متعددی را به دنبال داشته است به طوری که بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن ، شهر ایلام در سال ١٣٦٥ با نرخ رشد معادل ١٠/٦١ درصد جمعیت آن به ٨٩٠٣٥ نفر رسیده که این میزان ٢٣/٣ درصد کل جمعیت استان و ٥٨/٣ درصد کل جمعیت شهرنشین استان را تشکیل داده است .