خلاصه ماشینی:
در «قانون تشکیل شهرداری‌ها و انجمن شهرها و قصبات»، مصوب 4 مرداد 1328 مجلس شورای ملی نیز بر خصلت محلی انجمن شهر تأکید شده است: «نمایندگان هر شهر به تناسب جمعیت از سی هزار نفر به بالا به محلات مختلف تقسیم و هر محل نماینده خود را تعیین و برای تشکیل انجمن شهر اعزام‌می‌دارد.
حذف محلات و تضعيف شوراي شهر با تصويب «قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران»، مصوب 1375 مجلس شورای اسلامی و اصلاحات و الحاقات بعدی آن، اوضاع بناگاه تغییر کرد: دیگر نه خبری از شوراهای محله هست، نه از تناسب جمعیتی تعداد نمایندگان، نه از خصلت محلی شورا.
در این شرایط که مشارکت محلات در تعیین سیاست‌های شهر به لحاظ حقوقی ملغی شده بود، تعداد اعضای شورا نیز از سی نفرِ سال 1334 در تهراني كه به زحمت يك ميليون و نيم جمعيت داشت به پانزده نفر براي تهرانِ 5 ميليوني تنزل کرده بود.
در این بند یکی از وظایف شورای شهر چنین ذکر شده است: «اقدام در خصوص تشکیل انجمن‌ها و نهادهای اجتماعی، امدادی، ارشادی و تأسیس تعاونی‌های تولید و توزیع و مصرف، نیز انجام آمارگیری، تحقیقات محلی و توزیع ارزاق عمومی با توافق دستگاه‌های ذی‌ربط».
بدین شکل با سلب ماهیت سیاسی محلات در قانون شوراها ، در طرح شورایاری نیز به مفهومی اداری و در بهترین حالت اجتماعی برای فلسفة شکل‌گیری اش استناد شد و آنجا که می توانست خصلت سیاسی محله هنوز حفظ و احیاء شود یعنی «مشارکت مردم» نادیده‌گرفته شد.
همین خلاء، عاملی شده است که مسیر را برای تضعیف شورایاری از طریق «آئین نامه شورایاری» و «دستورالعمل ساماندهی مشارکت های اجتماعی محلات شهر تهران» بگشاید.
(
, 
, 
)
