چکیده:
پیونددهی به محتوای تارنماهای اینترنتی شیوة رایجی است که موجب میشود کاربران بهراحتی به مطالب موردنظر خود دست یابند. در مورد پیونددهی دو مسئله قابل طرح است؛ اصل آزادی پیونددهی که در توجیه آن به ماهیت آزاد وب جهانی و مجوز ضمنی به دیگران برای پیونددهی به صفحات تارنما، به صرف حضور بیقیدوشرط در وب استناد شده است. دلیل عمدة مخالفان، حذف درآمدهای تبلیغاتی صفحة نخست تارنمای پیوندشده در برخی پیونددهیهاست. مسئلة مهم دیگر احتمال نقض حقوق مالکیت ادبی و هنری دارندة مطلب پیوندشده است. ازاینرو باید انواع نقض محتمل ناشی از پیونددهی یعنی مستقیم (به مباشرت) و غیرمستقیم (به تسبیب) و حقوق مادی و معنوی را که احتمال نقض آنها بهوسیلة پیونددهی وجود دارد، بررسی شود. جستار حاضر با روش تحلیلی-توصیفی، مفهوم و انواع مختلف پیوندهای اینترنتی و آزادی یا عدم آزادی پیونددهی و ارتباط پیونددهی با حق مؤلف را با رویکردی فقهی و حقوقی بررسی کرده و به این دستاورد رسیده است که همة پیوندها لزوماً ناقض حقوق مالکیت ادبی و هنری نیستند و درآمدهای تبلیغاتی تارنماها را نیز میتوان از آگهیهای موجود در صفحات میانی تأمین و پیونددهی را با ابزارهای فناورانه محدود کرد.
Linking to other websites content on the internet is a common practice which makes it easy for users to access their desired material. Two issues are raised as to linking. First, freedom of linking principle which has been justified by free nature of worldwide web and implicit authorization to link to all pages of a website by mere unconditioned presence on the web. The main reason raised by opponents is elimination of advertising profits of the front page of the linked website in certain types of linking. Another important issue is the probability of infringing the linked website owner’s copyright. Hence the need to analyze possible types of infringement i.e. direct and indirect infringement and material and moral rights exposed to infringement by linking. This article, through descriptive-analytical method, has studied the concept and different types and freedom or prohibition of linking and the relation between linking and copyright from the perspective of Imamia Jurisprudence and law and concluded that all links are not necessarily infringing and the advertising incomes of websites may be acquired through advertisements on deep pages and linking may be restricted through technological means.
خلاصه ماشینی:
جستار حاضر با روش تحليلي -توصـيفي ، مفهـوم و انـواع مختلـف پيوندهاي اينترنتي و آزادي يا عدم آزادي پيونددهي و ارتباط پيونددهي بـا حـق مؤلـف را بـا رويکردي فقهي و حقوقي بررسي کرده و به اين دستاورد رسيده است که همة پيونـدها لزومـ ناقض حقوق مالکيت ادبي و هنري نيستند و درآمدهاي تبليغاتي تارنماهـا را نيـز مـي تـوان از آگهي هاي موجود در صفحات مياني تأمين و پيونددهي را با ابزارهاي فناورانه محدود کرد.
در توضيح بايد گفت که بحث ورود ضرر به صاحبان صفحات اصـلي تارنمـا کـه صـرفا ممکـن است به عنوان يک احتمال توسط آنها مطرح شود، با استناد به قاعدة لاضرر منتفي اسـت ، زيـرا اختيار صاحبان صفحات مذکور بر امتناع از پيوندها دليل قاطعي بر اين است که آنها مي تواننـد در صورت عدم تمايل بر پيونددهي به راحتي از آن جلوگيري کنند و نوبت به استناد بـه قاعـدة لاضرر نخواهد رسيد؛ ضمن اينکه در تحليلي ديگر مي توان جواز پيونددهي در وب جهـاني را بر مبناي شرط ضمني ارتکازي ٢ پذيرفت .
ک : آخوند خراساني ، ١٤٠٩ق : ٣٨٠؛ اصفهاني ، ١٤١٠ق : ١٨؛ عراقي ، ١٤١٨ق : ١٧؛ خوانساري ، ١٣٧٣: ١٩٨؛ انصاري ، بي تا: ٥٣٣؛ مشکيني اردبيلي ، ١٤١٣ق : ٣٤٩؛ خميني ، بي تا: ٦؛ محقق داماد، ١٤٠٦ق : ١٣١؛ نراقي ، ١٤١٧ق : ٤٣؛ حسيني مراغي ، ١٤١٧ق : ٣٠٣؛ سيستاني ، ١٤١٤ق : ٩؛ کاشف الغطاء، ١٤٣٢ق : ٦١؛ بهرامي احمدي ، ١٣٩٠: ٣٤٥.