خلاصه ماشینی:
"البته ما به طور جدی با مشکلات بزرگ دیپلماتیک روبرو هستیم،به ویژه هنگامیکه مسئولان فرهنگی یک کشور ما را وادار میکنند که فلان گروه ملی را یا فلان گروه پیشرو را که از نظر آنان بهترین معروف تئاتر آن کشور هستند تحمل کنیم،ولی برای خود من فقط فعالیتهای منحصرا هنری واجد ارزش هستند.
به عنوان مثال زمانی که برای ملاقات آنا ماریا استکلمن ana mariasteckelman استاد طراح رقص،طراح در محل تمرین بسیار محقرش در یکی از محلههای متروکه بوینس آیرس رفتم تا برای شرکت در ترجمه:نسرین برقی کیوان بخش برنامه آمریکای جنوبی از او دعوت کنم،او هیچگونه پشتوانهای برای خلاقیت نداشت،زمانی که ارزش هنر او از جانب آوینیون تصدیق شد توانست حمایت تئاتر معروف سن مارتین sanmartin در بوینس آیرس را جلب کند.
هنگامیکه با مدیر برنامههایش که از زمان ژان ویلار1 با آوینیون آشنایی داشت از کور دونور2 courdhonneur صحبت کردم گفت:موافقم نمایش تا نگوی معاصر(رقص ملی آرژانتینی)را برنامهریزی کن چون در سپتامبر 1999 در کوردنور جشنواره بوئنس آیرس نیز اجرا خواهد شد."