چکیده:
یکی از طرق کشف احکام شرعی، سنت تقریری است؛ سنت تقریری عبارت از سکوت معصوم علیهالسلام در برابر فعل و یا رفتاری است که از آن، شرعیت آن فعل یا رفتار برداشت شود؛ از آنجا که هر سکوتی از ناحیه امام علیه السلام کاشفیت از حکم شرعی ندارد فقها برای منضبط کردن این کشف شرایطی را بیان کردهاند. حجیت سنت تقریری میان قدما و متاخرین نزدیک به اجماع است؛ البته برای تبیین دلالت سکوت امام علیه السلام با شرایط مذکور بر حجیت، ادله مختلفی بیان شده است که عمده آن به وجوب نهی از منکر یا ارشاد جاهل برمیگردد. اندازه دلالت سنت تقریری نیز یکی دیگر از مباحث مهم در سنت تقریری است که به نظر میرسد تقریر در احکام شرعی مگر در برخی از موارد مانند اخذ به خبر واحد بیش از اباحه بالمعنی الاعم دلالت ندارد و در احکام وضعی نیز به حسب مورد متفاوت است؛ و نسبت به احکام شرعی اصلی نیز گاهی تقریر کاشفیت از صحت آن اعتقاد دارد.
خلاصه ماشینی:
حجیت سنت تقریری و دامنه آن سیدمحمدصادق حسینی ( چکیده یکی از طرق کشف احکام شرعی، سنت تقریری است؛ سنت تقریری عبارت از سکوت معصوم علیهالسلام در برابر فعل و یا رفتاری است که از آن، شرعیت آن فعل یا رفتار برداشت شود؛ از آنجا که هر سکوتی از ناحیه امام علیه السلام کاشفیت از حکم شرعی ندارد فقها برای منضبط کردن این کشف شرایطی را بیان کردهاند.
در اینجا میخواهیم به جزیئات و شرایط هر یک از این امور بپردازیم و بیان کنیم که چه گفتاری این اقتضا را دارد؟ اگر به طور مثال گفتار فردی به وسیله دلالتِ اشاره بر اعتقاد او دلالت کند آیا میتوان از سکوت امام علیه السلام در برابر گفتار وی (با وجود سایر شرایط) صحت آن اعتقاد را برداشت کرد؟ ملاک گفتار تنها گفتاری میتواند موضوع تقریر باشد که در اصول، حجیت آن دلالت را پذیرفته باشیم و یا به عبارت دیگر تنها گفتاری میتواند موضوع تقریر واقع شود که بتوان مدلول را به قائل اسناد داد؛ خواه دلالت گفتار بر مقرَّر از نوع دلالت مطابقی باشد و خواه از نوع دلالت تضمنی و خواه از نوع دلالت التزامی بالمعنی الاخص و ....