چکیده:
اگرچه اصل توحید از باورهای مشترک همه فرق و جریان های اسلامی است اما تفسیرهای لفیه جهادی که یکی از جریان های فعال در دنیای اسلام است، قرائت خاصی از توحید ارائه کرده و چهره متفاوتی را از اسلام به نمایش گذاشته است. اندیشه توحیدمحورانه این گروه وحدت و همزیستی مسالمت آمیز را دشوار ساخته و جامعه اسلامی را به ناامنی کشانده است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی به مطالعه تعریف بزرگان سلفیه جهادی از مفهوم توحید پرداخته و نتایج و پیامدهای آن را مورد نقد و بررسی قرار داده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که اندیشه تکفیری این گروه جهان اسلام و به تبع آن همه جامعه بین الملل را گرفتار بحران جنگ و ناامنی ساخته است. پیامدهای امنیتی و دفاعی اندیشه توحیدی سلفی به دو بخش پیامدهای درونی و بیرونی تقسیم می شود. پیامدهای درونی اندیشه توحیدی سلفیه جهادی عبارتند از: توسعه معنايى و مصداقى شرک، عمل گرایی محض و افراطی، عدم رعایت قواعد جنگ و ایمان اجباری؛ و پیامدهای بیرونی آن عبارتند از: ترویج خودکشی، یکسان انگاری موحد با تروريسم و عدم تحقق تمدن اسلامی.
Although the Tawhid is the common belief among all the denominations and Islamic movements but Jihadi interpretation that is one of the active movements in the Islamic world, suggested especial interpretation from Tawhid and showed a different face of Islam. The ideology of Tawhid centered of this group is changing the unity and coexistence between Islamic society. This research by using the explanatory and analetical methods will study the definition of the Salafi leaders from the notion of Tawhid and evaluate it's consequences and results. The results of this research will show that Takfiri ideology of this group will start war and unsafety in the Islamic world and as a result in the world. It's security consequences will be enternal and external. The enternal consequences of Salafi Jihadi understanding of Tawhid are expansion of meaning and example of Shirk, Pure activitism and extremism, not following the rules of war and dictatorial faith. The external consequences are preaching suiciding, considering believers and disbelievers equal and not building Islamic civilization.
خلاصه ماشینی:
پيـامبران بـراي توحيـد الوهيـت ، توحيـد ربوبيـت ، توحيـد حاکميت و توحيد برنامه زندگي آمدند (همان ، ج ۶، ص ۷۵۷) بـه نظـر وي، انکـار توحيـد حاکميت ، به اطاعت و پرستش طاغوت ها و قوانين غيرشريعت الاهـي ميانجامـد و ايـن نيـز با فطرت انسان ها کـه فقـط خاسـتگاه خـداي واحـد اسـت ، منافـات دارد (همـان ، ج ۴، ص ۱۹۶۰) وي هر نوع اطاعت از کسي يا دل بستگي به چيزي را منافات با حاکميـت و سـلطنت خداوند قلمداد ميکند و آن را عبادت و پرسـتش کـردن غيرخـدا ميشـمرد.
قرائت سلفيه جهادي از شرک شرک در قرائت سيد قطب اينگونه تبيين مي گردد که :شـرک بـه خداونـد بـه مجـرد اعطاي حق تشريع و حاکميت براي غيرخداوند تعـالي محقـق ميشـود؛ اگرچـه بـه الوهيـت خداوند اعتقاد داشته باشند» (قطب ، ۱۴۱۲، ج ۳، ص ۱۶۴) با توجه بـه انديشـه حاکميـت در قرائت توحيد معتقد است اگر کسي حاکم و سلطاني به غير خداوند را اتخاذ و از او پيـروي و اطاعت کند، مشرک است (همو، بيتا: ۳۹) سيد قطب در جاي ديگري ميگويـد: «قـرآن از قوانين اجتماعي و احکام زميني که امروزه بر ايـن کـره خـاکي حـاکم ميشـود تعبيـر بـه شرک ميکند و اين شرک با همان شرک بت پرستان يکسان است ؛ چون شـرک در اعتقـاد با شرک در شعائر فرقي نميکند و همه آنها خروج از توحيدي است کـه از آن بـه لاالـه الا اٰلله تعبير ميشود»؛ (همان ، ج ۳: ۱۴۱۴) و با تکيه بر همين قرائت از توحيـد بـدون هـر گونـه دعوتي به توحيد هجرت و جهاد را براي تمام حاکمان و مسلمانان جهان دستور ميدهد.