چکیده:
اهداف: شادکامی یکی از مهمترین نیازهای روانی بشر است که تاثیر عمدهای بر شکلگیری شخصیت و سلامت روان دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی بر شادکامی همسران جانبازان انجام شد.
مواد و روشها: در این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با دو گروه مورد و یک گروه شاهد، 60 نفر از همسران جانبازان شهر تهران در سال 1396 مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در گروههای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، معنادرمانی و شاهد (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروههای مورد در 9 جلسه 120دقیقهای تحت درمان قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ درمانی دریافت نکرد. ابزار پژوهش، پرسشنامه اطلاعات جمعیتشناختی و پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. دادهها با نرمافزار SPSS 18، از طریق آزمون تحلیل کوواریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: با کنترل اثر نمرات پیشآزمون، بین میانگین نمرات شادکامی گروهها در مرحله پسآزمون تفاوت معنیدار وجود داشت (10/827=F؛ 0/001>p). در مقایسه دوبهدوی گروهها، دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (0/001>p) و معنادرمانی (0/008=p) با گروه شاهد تفاوت معنیدار داشتتند، ولی بین دو گروه مورد تفاوت معنیداری مشاهده نشد (0/05p) و اثربخشی دو روش درمانی تقریباً یکسان بود.
نتیجهگیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی هر دو بر افزایش شادکامی همسران جانبازان موثر هستند.
Aims: Happiness is one of the most important mental needs of mankind which has a major impact on personality and mental health. The aim of this study was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy and Logotherapy on happiness of veterans' spouses.
Materials & Methods: In this semi experimental study with pretest-posttest design, with two case groups and one witness group, 60 people of veterans' spouses were studied in Tehran in 2017. The subjects were selected using simple random sampling method and were randomly assigned into acceptance and commitment therapy, Logotherapy and witness group (n=20 in each group). Case groups were treated in 9 sessions in 120 minutes and the witness group received no cure. The research tools were a demographic questionnaire and oxford happiness questionnaire. Data were analyzed using SPSS 18 software, through one-way analysis of covariance and Tukey's post hoc test.
Finding: By controlling the effects of pretest scores, there was a significant difference between the mean scores of happiness of the groups in the posttest step (F=10.827; p0.05).
Conclusion: Both acceptance and commitment therapy and Logotherapy are effective in increasing the happiness of veterans' spouses.