چکیده:
پژوهش حاضر با هدف آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک (مطابق الگوی لندرث) به مادران و تعیین اثربخشی آن در حل مشکلات رفتاری فرزندان دانشآموز آنان انجام شده است. پژوهش بهصورت نیمهآزمایشی و با استفاده از طرح دو گروهی ناهمسان با پیشآزمون و پسآزمون صورت گرفته است. جامعۀ آماری شامل مادران دانشآموزان دورۀ ابتدایی محلۀ دردشت منطقۀ 8 شهرداری تهران در سال تحصیلی 96-1395 بود. نمونۀ آماری 60 نفر از مادران بودند که بهصورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامۀ مشکلات رفتاری راتر بود. به گروه آزمایش، آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک مطابق با الگوی لندرث، بهمدت ده جلسه یک ساعت و نیمه ارائه شد. هر دو گروه در سه مرحلۀ پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری به پرسشنامۀ مشکلات رفتاری پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از دو آزمون کولموگروف اسمیرنف بهمنظور سنجش نرمال بودن دادهها و آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر برای آزمون فرضیۀ پژوهش استفاده شد. یافتهها نشان دادند که آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک به مادران بهطور معناداری موجب کاهش مشکلات رفتاری فرزندان دانشآموز آنان میشود. بنابراین، آموزش مهارتهای بازی به مادران با ایجاد حس کارآمدی و احساس اعتماد به نفس میتواند موجب تقویت ارتباط میان مادر و کودک شود و زمینه را برای کاهش مشکلات رفتاری کودکان فراهم آورد.
This study sought to determine the effectiveness of administering Child Parent Relationship Therapy (CPRT) (Based on Landreth Model) to mothers in reducing the behavioral problems of their school children. This quasi-experimental research had a pretest-posttest control group follow-up design. The statistical population of the study was comprised of all mothers of primary school students in Dardasht neighborhood in District 8 of Tehran in school year 2016-17. The drawn sample (N=60) was selected by simple random sampling method and was assigned to an experimental (N=30) and a control group (N=30). The instrument included Rutter’s Child Behavior Questionnaire. The experimental group went through a ten-session course on CPRT based on Landreth model and the control group did not receive any intervention. At the end of the training, behavioral problems were measured during posttest and follow-up phases and the data were analyzed via repeated measures ANOVA. According to the results, CPRT was found to be effective in reducing child behavior problems. In fact, CPRT can enhance the sense of self-efficacy and confidence. This, in turn, can boost child-mother relationship and pave the way for reducing children’s behavioral problems.
خلاصه ماشینی:
Castello, Burns, Angold & Leaf 6.
Harland, Reijneveld, Brugman, Verloove-Vanhorick & Verhulst 7.
Pringsheim, Hirsch, Gardner & Gorman 9.
اوپيولا و براتون ٤ (٢٠١٨) در بررسي اثربخشي بازي درماني والد-کودک روي ٤٩ خانواده داراي فرزندخوانده نشان دادند که به کارگيري اين روش سبب بهبود قابل توجه مشکلات رفتاري کودکان ، کاهش استرس والدين و همدلي والدين با فرزندانشان ميشود.
Lindo, Akay, Sullivan & Meany-Walen 2.
Ray, Armstrong, Balkin & Jayne 3.
کوکران و کوکران ١ (٢٠١٧) در بررسي اثربخشي بازي درماني کودک- محور براي دانش آموزان با اختلال رفتاري شديد در مدارس محروم نشان دادند که ميان گروه آزمايش و کنترل تفاوتي معنادار از نظر مشکل توجه ، رفتارهاي برون سازي شده و يادگيري مبتني بر خودکارامدي وجود دارد.
اين نتيجه دال بر اثربخشي آموزش بازي درماني مبتني بر رابطه والد-کودک به مادران بر کاهش نمرات مشکلات رفتاري دانش آموزان است .
بحث و نتيجه گيري پژوهش حاضر با هدف آموزش بازي درماني مبتني بر رابطۀ والد-کودک (مطابق الگوي لندرث ) به مادران و تعيين اثربخشي آن در حل مشکلات رفتاري فرزندان دانش آموز آنان انجام شده است .
يافته هاي اين پژوهش نشان داد آموزش بازي درماني مبتني بر رابطه والد-کودک به مادران ميتواند موجب کاهش مشکلات رفتاري کودکان دانش آموز شود.
يافته هاي پژوهش لندرث و همکاران (٢٠٠٩)، ليندو و همکاران (٢٠١٢)، ساليوان (٢٠١١)، اوپيولا و براتون (٢٠١٨)، مصطفوي و همکاران (١٣٩١)، پناهنده و همکاران (١٣٩٥)، مقوم و همکاران (١٣٩٦) و پيرعباسي و صفرزاده (١٣٩٧) منطبق با يافته هاي اين پژوهش است و نشان ميدهد که آموزش بازي درماني مبتني بر روابط والد-کودک ميتواند سبب کاهش ناهنجاريها و مشکلات رفتاري کودکان شود.