چکیده:
هدف از این مقاله، بررسی واژگان و ساخت نحوی در اشعار سیاوش کسرایی است. مسلماً نزد هر پژوهشگر ادبی، یکی از مهمترین وجوه تحلیل شعر، بررسی توانایی شاعر در بهره گیری از امکانات زبانی است و بدون تردید، یکی از بارزترین ویژگیهای شعر معاصر، جرئت شاعر در بهکارگیری واژگان جدید و استفاده از ساختهای نحوی متنوع است. سیاوش کسرایی را میتوان یکی از پیروان موفق نیما یوشیج دانست؛ کسی که از غالبِ امکانات زبانی بهره گرفته و تنوع واژگان و استفاده از ساختهای نحوی کهن و جدید، از ویژگیهای زبانی شعر اوست. توجه کسرایی به واژگان زبان محاوره، در کنار بهکارگیری واژگان قدیم، باعث نشده است خلاقیت شعری و هنری در اشعار وی رو به افول بگذارد. صرفنظر از لغزشهای زبانی بسیار اندک، در مجموع، زبان شعر کسرایی، زبانی است منسجم و روان که غالباً رنگ و بوی اجتماعی دارد. در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی، در پی بررسی واژگان و ساخت نحوی در شعر این شاعر هستیم.
The aim of this article is to investigate the words and syntactic structure in Siavash Kasrai's poems. Certainly, one of the most important aspects of poetry analysis for any literary researcher is to examine the poet's ability to take advantage of linguistic possibilities. Undoubtedly, one of the most prominent features of contemporary poetry is the poet's courage in using new words and using various syntactic structures. The studied poet, Siavash Kasraei, can be considered one of the successful followers of Nima Yoshij. The person who has used most of the linguistic possibilities and the variety of words and the use of old and new syntactic structures are the linguistic features of his poetry. Kasraee's attention to colloquial language words, along with the use of old vocabulary, did not cause the poetic and artistic creativity in his poems to decline. Regardless of the very small language slips, in general, the language of Kasra'i's poetry is a coherent and fluent language that often has a social color and smell. In this research, using descriptive-analytical method, we seek to study words and syntactic construction in the poetry of this poet.
خلاصه ماشینی:
مسلما نزد هر پژوهشگر ادبي، يکي از مهم ترين وجوه تحليل شعر، بررسي توانايي شاعر در بهره گيري از امکانات زباني است و بدون ترديد، يکي از بارزترين ويژگيهاي شعر معاصر، جرئت شاعر در به کارگيري واژگان جديد و استفاده از ساخت هاي نحوي متنوع است .
سياوش کسرايي را ميتوان يکي از پيروان موفق نيما يوشيج دانست ؛ کسي که از غالب امکانات زباني بهره گرفته و تنوع واژگان و استفاده از ساخت هاي نحوي کهن و جديد، از ويژگيهاي زباني شعر اوست .
بيان مسئله و سؤالات تحقيق از بررسي شعر نيما و پيروان او، آشکار ميشود که يکي از خصيصه هاي ممتاز شعر معاصر، جسارت شاعر در به کارگيري واژگان جديد و استفاده از ساخت هاي نحوي متنوع است و اين امر، جز با فاصله گرفتن از عادات مألوف ، امکان پذير نيست .
در خصوص سياوش کسرايي بايد گفت «شاعران پيرو نيما، هريک بنا بر سليقه و ذوق خود، به بخش هايي از سخنان نيما بيشتر توجه کردند؛ مثلا فروغ فرخزاد به زبان طبيعي نزديک به نثر امروز و شاملو به زبان نثر ديروز و اخوان به زبان باستان گرايانه » (همان : ١٠٨)؛ اما چنان که خواهيم ديد، سياوش کسرايي از غالب امکانات گذشته و حال زبان ، براي آفرينش هنري بهره ميگيرد و در عين حال ، زبان او غالبا زباني است ساده و روان که به زبان تمام اقشار مردم گرايش دارد.