چکیده:
زمینه و هدف: انحراف در راستای مطلوب مفصل زانو موجب تغییر در چگونگی توزیع وزن و در نتیجه کاهش کارایی مکانیکی آن میشود (1و2). آگاهی از میزان تغییرات بیومکانیکی حاصل از این ناهنجاریها به هنگام خستگی گام مهمی در جهت پیشگیری از بروز آسیبهای بعدی میباشد لذا هدف از این تحقیق، بررسی اثر خستگی بر حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در حرکت فرود تک پای زنان دارای زانوی پرانتزی، ضربدری و نرمال بود. مواد و روشها: 40 دانشجوی زن سالم رشتة تربیتبدنی و علوم ورزشی، دارای زانوی پرانتزی(14نفر)، زانوی ضربدری (14نفر) و زانوی نرمال(12نفر) در این تحقیق شرکت کردند. از کولیس برای ارزیابی راستای زانوی استفاده شد و آزمودنی ها در سه گروه (زانو پرانتزی، ضربدری و نرمال) قرار گرفتند. سپس آزمودنیها فرود تکپا را از 50 درصد حداکثر پرش سارجنت بر روی صفحه نیرو انجام دادند. پس از اجرای پروتکل خستگی، تکلیف پرش_فرود دوباره اندازهگیری و ثبت شد. برای مقایسه درونگروهی، آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافتهها: مقدار حداکثر نیروی عمودی عکسالعمل زمین در زنان با راستاهای متفاوت زانو (p=0/314) معنادار نبوده و همچنین خستگی (p=0/479) بر مقدار این مولفه تفاوت معناداری نداشته است. نتیجهگیری: باتوجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد خستگی (مطابق پروتکل این تحقیق) نتوانست میزان نیروی عمودی عکس العمل زمین در افراد با راستاهای مختلف زانو را دست خوش تغییر سازد که ضرورت انجام مطالعات بیشتر با پروتکل های مختلف خستگی را روشن می سازد.
Deviation of the knee alignment may cause to change in weight distribution and reduce the mechanical efficiency as a result. Understanding the biomechanical variables resulting from these deformities during fatigue is an important step in the prevention of subsequent injuries. So, the purpose of this study was to compare the peak vertical ground reaction forces during single leg landing drop in female with different knee alignments. Materials and Methods: 40 female students of physical education and sport science with genu varum deformity (14 subjects), genu valgum deformity (14 subjects) and normal knee (12 subjects) participated in this research. Caliper was used to assess alignment of knee and the subjects were divided into three groups (genu varum, genu valgum and normal knee). Then, Subjects performed single-leg landing dropping from 50% of maximum sergeant jump onto the force platform. After the fatigue protocol, single-leg drop was measured again and recorded. Statistical data analysis was performed between three groups via Repeated Measures test. Results: No significant difference was found in the peak vertical ground reaction force between female with different knee alignments (p=0/314). Thus, fatigue effect on this force had no significant difference (p=0/479). Conclusion: According to the results of present study, we can say that single-leg landing combined with abnormal lower limb alignment and fatigue of muscles around knee (such as fatigue protocol of present study) can’t cause to the ACL damage.