نامه وارده - مجله ارمغان متفرقه

"عباس آرین نامه وارده ادیب فرزانه آقای وحیدزاده(نسیم)مدیر محترم مجلهء عزیز ارمغان مد ظله العالی‌ بعد از تقدیم سلام و ادای احترام بدینوسیله با توجه به شماره ششم مجله ارمغان‌ شهریور 1349 صفحه 272 سطر اول که اشاره به(جفته بر خایه زدن)رفته و از مفهوم آن بحث شده است بعرض عالی میرساند که حدود 50 سال قبل که در جنوب‌ ایران بندرعباس و سایر بنادر جنوبی به اقتضای مأموریت اداری دولتی بسر میبردم‌ در فصل تابستان و گرمای شدید توأم با رطوبت زیاد(شرجی)بود بین بعضی از ساکنین‌ بومی معمول بود مادهء بنام جفت که گویا از گیاه و غیره درست می‌شود تقریبا مانند حنای‌ معمولی خیس میکردند و برای جلوگیری از آزرده شدن اسافل اعضا و کشاله ران که‌ در اثر عرق کردن مدام و گرما حتی گاهی بدن مجروح میگردید و عرق‌سوز می‌شد آن‌ را بخود می‌مالیدند و چون جفت خاصیت انقباضی داشت استعمال آن تا اندازه‌ای رفع‌ ناراحتی می‌کرد و اینکار معمول به خیلی از مردان بومی بود توضیح اینکه در آنزمان‌ مطلقا خبری از وجود برق یا کولر و پنکه(بادزن برقی)و یخ و امثالها نبود حتی آب‌ خوراکی بقدر کافی وجود نداشت اما امروزه که بحمد الله همه جای مملکت وسائل کافی‌ برای زندگی و آسایش ملت و خنک شدن بوجود آمده دیگر شاید بمصرف جفت در بنادر جنوب احتیاجی پیدا نشود."