چکیده:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی درمانی شناختی-رفتاری بر مهارت اجتماعی و سازگاری دانش آموزان دختر کم توان ذهنی آموزش پذیر بود.روش تحقیق نیمه آزمایشی بود و نمونه پژوهش از بین دانش آموزان کم توان ذهنی مدرسه ساربان(شهر نجف آباد)، به تعداد 22 نفر انتخاب شدند و افراد نمونه مورد نظر(22نفر) در دو گروه 11 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا از معلمان خواسته شد که برای افراد گروه نمونه، یک پیش آزمون (پرسشنامه اختلال رفتاری راتر و پرسشنامه سنجش نقاط ضعف و قوت کودک )به منظور تعیین مهارت و سازگاری اجتماعی را برای هر دو گروه آزمایش و کنترل تکمیل کنند.بعد از اجرای آزمون،برنامه ی مداخله ای برای افراد گروه آزمایش طی 10 جلسه 30 دقیقه ای در مدرسه ساربان(نجف آباد) اجرا شد. به طوری که افراد گروه کنترل این آموزش ها را دریافت نمی کردند. پس از پایان جلسات آموزشی، هر دو گروه با استفاده از (آزمون های فوق) ،مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند و نمرات آن ها به عنوان پس آزمون در نظر گرفته شده ،برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی نیز با توجه به طرح پژوهشی که دارای پیش آزمون می باشد، از تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج دو فرضیه اصلی بدین صورت می باشد: بازی درمانی شناختی رفتاری بر مهارت اجتماعی وسازگاری دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیر دارد.
خلاصه ماشینی:
از اين رو پژوهش هاي مختلفي در حوزه بررسي تاثير آموزش بازي درماني بر کاهش مشکلات رفتاري و بهبود مهارت هاي اجتماعي کودکان در سنين مختلف و گروه هاي مختلف انجام شده است .
با توجه به اينکه نقص مهارتهاي اجتماعي در دوران کودکي با مشکلات سازگاري در دوره هاي بعدي ،اختلال سلوک و بزهکاري در سنين نوجواني ترک تحصيل ،مشکلات 1 Martens & Lairamore بهداشت رواني در بزرگسالي ارتباط دارد (رضايي و حافظي، ١٣٩٠) و فقدان مهارت هاي اجتماعي مناسب موجب مشکلات بعدي در زندگي، مانند شکست تحصيلي، از دست دادن شغل ، افسردگي، رفتارهاي چالش انگيز، گوشه گيري، انزواي اجتماعي و رفتار پرخاشگرانه مي شود(محمد زاده و قمراني، ١٣٩٧)، لزوم استفاده از روش هاي درماني مختلف براي افزايش سازگاري اين دانش آموزان مشخص ميگردد.
نتايج پژوهش محکي(١٣٩٥) نيز نشان داد آموزش مبتني بر بازي درماني موجب بهبود مهارت هاي زندگي در کودکان کم توان ذهني مي گردد.
در پژوهش آذرنيوشان و همکاران ،(١٣٩١)، ٣٠ دانش آموز در دوره ابتدايي در ٢ گروه ١٥ نفره آزمايش و کنترل قرار گرفتند، پرسشنامه راتر(فرم معلم )، براي ٢ گروه به منظور پيش آزمون و پس آزمون اجرا شد و جلسات بازي درماني با رويکرد شناختي رفتاري در ١٠ جلسه انجام گرفت .
پس مي توان نتيجه گرفت بازي درماني شناختي رفتاري بر نقص مهارت اجتماعي دانش آموزان کم توان ذهني تاثير دارد و باعث کاهش آن شده است بنابرين فرضيه اول تحقيق پذيرفته مي شود.
نتايج بيانگر اين بود که الف ) بازي درماني شناختي رفتاري بر مهارت اجتماعي دانش آموزان کم توان ذهني تاثير دارد.