چکیده:
پرسش آغازین این مقاله آن است که دلایل گرایش فزاینده گروههایی از جوانان به تنها زندگی کردن چیست؟ برای پاسخ به این پرسش از روش داده بنیان استفاده شده است. روش گردآوری اطلاعات، انجام مصاحبه نیمه ساخت یافته و کدگذاری و تحلیل مستندات مربوط به روزنگاشتههای تعدادی از جوانان تنها در شبکههای اجتماعی است. روش نمونهگیری، نمونهگیری هدفمند است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که تمایل به شهرنشینی و سبک زندگی مدرن، زمینههای برآمده از فضای عمومی، خانوادگی، اجتماعی– اقتصادی و زمینههای ارتباطی در شهر، از مهمترین دلایل زمینهساز برگزیدن تنهایی بهمثابه سبکزندگی هستند. نتایج این پژوهش نشان داد با طیف گستردهایی از تنهایی مواجه هستیم که میتوان آنها را به چهارگونه تنهایی انتخابی، اجباری، ناگهانی و تحمیلی دستهبندی کرد. از جمله مهمترین آثار تجربه تنها زندگی کردن بر جوانان میتوان به هراسهای ارتباطی، تمایل کم به معاشرتهای خانوادگی و انواعی از انزوای اجتماعی، جسمی، جنسی، کلامی، فضایی- مکانی اشاره کرد.
از مهمترین ویژگیهای جوانی، تحرک و تمایل به تغییر و استقلال طلبی است. تهران نیز بهمثابه شهری بزرگ از سویی بستر تنوع و تکثر است و فرصتهای بیشتری در اختیار جوانان قرار میدهد و از سوی دیگر، محدودیتها و محرومیتهای فضایی را به جوانان تحمیل میکند که آنان را در شرایطی تناقضآمیز (پارادوکسیکال) قرار میدهد. عمده جوانان معمولا پیش از مواجهه، تصوری از آن ندارند. بنابراین از یک طرف، شهر تهران به واسطه گستردگی و وسعت، فرصت دیده نشدن را در اختیار جوانان تنها میگذارد و از سوی دیگر، جوانان تنها را بهطور مدام در معرض داغننگ و فشار به حریم خصوصی قرار میدهد. از همین روی، جوانان با تلاش برای حفظ جداییگزینی، از روابط خویشاوندی پرهیز می کنند و از همگزینی بهمثابه جایگزینی برای روابط اجتماعی سنتی و خانوادگی بهرهمند می گردند.
The initial question of this article is what the reasons of youth increasing tendency for living alone are? To answer the question, a mixed of two methods, Grounded Theory and Netnography, have been designed simultaneously implemented in this research. The way of data collecting in grounded theory is through semi-structured interviews and in netnography is via the qualitative content analysis of lonely people’s diary. The research participants have been chosen through purposeful sampling and netnography’s applied cyberspace users who shared their solitude experiences and diary reports in tweeter. The research findings showed that structural, family, socio-economic and interactive fields arising out of modern period are the most important reasons of choosing being alone as a life style. The result of this research showed that we have been faced with a wide range of solitude which can be divided into four categories: selective, compulsory, sudden and imposed. Communicative fears, low willingness to engage with relatives and different types of isolation including: social, physical, sexual, verbal, spatial and locative are among the important effects of experiencing living alone. They are exposed to stigma in social site and to retain their privacy, they use spatial segregation and Conciliation.
خلاصه ماشینی:
جوانان و تنهایی بهمثابه سبکزندگی: مطالعهای در شهر تهران الهام رحمتآبادی 1 سهیلا علیرضانژاد 2 حسین ابوالحسن تنهایی 3 تاریخ دریافت مقاله: 29/2/1398 تاریخ پذیرش مقاله:13/3/1398 پرسش آغازین این مقاله آن است که دلایل گرایش فزاینده گروههایی از جوانان به تنها زندگی کردن چیست؟ برای پاسخ به این پرسش از روش داده بنیان استفاده شده است.
امروزه یکی از مهمترین روندها در مهاجرت، ورود زنان به جریانهای مهاجرت است (محمودیان، 1388: 52) با توجه به موارد ذکر شده، با افزایش زنان و مردان جوان تنها، احتمال تبدیل شدن تنهایی به یک سبک زندگی در تهران به ذهن متبادر میشود.
از جمله سبکهای زندگی مدرن، «به تنهایی زندگی کردن» است که بهمثابه یک پدیده اجتماعی نوظهور، در شهرهای بزرگ تمام کسانی که در این پژوهش مشارکت کردند، فارغ از دلیلی که به واسطه آن در تهران حضور دارند، معتقد بودند هیچ شهری در ایران خصوصیات تهران را برای تنها زندگی کردن ندارد.
طی دهههای اخیر، بهویژه در کلانشهرها تنها زندگی کردن فارغ از دلایلی که موجب آغاز آن است، در دو مقطع سنی نسبتا پذیرفته شده به نظر میرسد: نخست در اوایل جوانی که فرد بهدلایلی بهغیر از ازدواج نظیر ادامه تحصیل و یافتن شغل، خانه و خانواده را ترک میکند.
این گروه از جوانان ممکن است برای تحصیل یا کار وارد تهران شده باشند و یا بهدلیل طلاق، مرگ والدین، نبودن بستر مناسب در خانواده و یا مستقل شدن از خانواده، به تنها زندگی کردن روی آورده باشند.