چکیده:
ازجمله قواعدی که بر مسئولیت مدنی پزشکان و نهادهای درمانی حاکم میباشد، قاعده اذن در شیء و اذن در لوازم آن است، میباشد. این قاعده علاوهبر اینکه مبنای مسئولیت مدنی پزشکان و نهادهای درمانی است، مبیّن گستره و قلمرو تعهدات آنها نیز است. پزشکان و نهادهای درمانی بهموجب اذنی که از بیماران و یا قانونگذار برای درمان بیمار حسب مورد دریافت میکنند، موظف به انجام تعهداتی بهویژه درزمینة خدمات پزشکی و درمانی میشوند. بهموجب قاعده اذن در شیء، اذن در لوازم آن، پزشکان و نهادهای درمانی در انجام و ارائه خدمات پزشکی و درمانی، ماذون شناخته میشوند. از طرف دیگر دامنه این اذن بهگونهای است که شامل کلیه لوازم عقلی، قانونی، عرفی و طبیعی انجام موضوع تعهد پزشکان و نهادهای درمانی میشود. بهعبارتدیگر پزشکان و نهادهای درمانی بهموجب قاعده فوق، ماذون و از طرفی موظف به انجام و ارائه کلیه خدمات پزشکی و درمانی حسب مورد پیش از درمان، حین درمان و پس از درمان خواهند بود و درصورتیکه از انجام و ارائه این خدمات امتناع ورزند و یا خسارتی بهبار آورند، مسئولیت به جبران خسارات وارده خواهند داشت.
Among the rules governing the civil liability of physicians and medical institutions is the rule of quando aliquis aliquid concedit. This rule, in addition to being the basis for the civil liability of physicians and medical institutions, reflects the range and scope of their obligations. Physicians and medical institutions, under the consent to treatment granted by the legislation and patients, are obliged to perform their obligations as needed, especially in the field of medical and therapeutic services. According to the rule of quando aliquis aliquid concedit, physicians and medical institutions are permitted to conduct and provide medical and therapeutic services. On the other hand, such permission is granted in a way that includes all principal, legal, customary and natural aspects of the obligation of physicians and medical institutions. In other words, under the above rule, physicians and medical institutions are known as permitted and also, obliged to perform and provide all medical and therapeutic services as needed pre-treatment, during treatment, and post-treatment, and if refuse to do so or cause any damages, are responsible to compensate for losses incurred.
خلاصه ماشینی:
٣ اين تعهدات که ناشي از قرارداد، قانون و عرف است ، خواسته بيماران به عنوان طرف قرارداد درمان هستند و به موجب قرارداد درمان ، پزشکان و نهادهاي درماني تعهد به ارائه و انجام آنها در راستاي درمان بيماري بيمار مي کنند.
درمقابل تعهدات پزشکان يا نهادهاي درماني ، بيمار نيز متعهد است که هزينه هاي خدمات و اقدامات پزشکي و درماني را به عنوان تعهد قراردادي بپردازد و نيز تن خود را براي انجام اقدامات لازم جهت درمان بيماري در اختيار پزشکان و نهادهاي درماني قرار دهد، مگر اينکه واقعاً از ادامه درمان منصرف شده باشد که در اين صورت بايد هزينه اقداماتي را که تاکنون ، پزشکان و نهادهاي درماني در راستاي انجام تعهدات قراردادي خود انجام داده اند، بپردازد.
درمورد اين موضوع که علاوه بر 43 تعهداتي که به موجب عقد و قانون براي پزشکان و نهادهاي درماني پيش بيني شده است ، ديگر چه تعهداتي به موجب عرف (خواه عرف حرفه اي و خواه عرف مسلّم و غيرحرفه اي ) در شمار تعهدات طرفين قرارداد درمان است ، بايد معياري در دست داشت که درباره نقش عرف در تعيين تعهدات پزشکي و درماني پزشکان و نهادهاي درماني باتوجه به عقد وکالت و دلالت اذن ناشي از آن ٤٤ کارگشا بوده و به موجب آن بتوان ميزان و موارد و نيز کيفيت انجام خدمات درماني را مشخص کرد.