چکیده:
این پژوهش باهدف شناسایی شاخصهای بهرهوری مدیران ادارات آموزشوپرورش استان خراسان رضوی انجامشده است. پژوهش حاضر، ازنظر هدف توسعه ای و از نظر چگونگی گردآوری دادهها، آمیخته اکتشافی است. جامعه آماری پژوهش در مرحله کیفی شامل اساتید مدیریت آموزشی و خبرگان حوزه مدیریت بهرهوری بود که با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند، 13 نفر بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در فاز کمّی پژوهش، جامعه آماری شامل مدیران ادارات آموزش و پرورش استان خراسان رضوی بود که 48 نفر با روش نمونهگیری سرشماری به سوالات پاسخ دادند. برای جمعآوری اطلاعات از مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. پرسشنامه پژوهش بر مبنای 4 مؤلفه و 90 گویه تنظیم شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای کمی و کیفی، از تحلیل تماتیک و الگوریتم تحلیل مدلها درروش Smart-PLS استفاده گردید. نتایج تحقیق منجر به شناسایی 4 شاخص عمده بهره وری مدیران آموزش و پرورش (فردی، مدیریتی، سازمانی و محیطی) و 20 مقوله شد. نتایج نشان داد شاخص بهرهوری مدیران با شاخص فردی برابر 318/0، شاخص مدیریتی 340/0، شاخص سازمانی 208/0 و شاخص محیطی 201/0 میباشد و درنتیجه میتوان گفت این شاخصها بر بهرهوری مدیران آموزش و پرورش تأثیر معنادار و مثبتی دارند. مدل نهایی پژوهش نیز از برازش مناسب برخوردار است.
خلاصه ماشینی:
به طور اجمال عوامل چون آموزش شغلي مستمر مـديران و کارکنـان ، ارتقاء انگيزش ميان کارکنان براي کار بهتـر و بيشـتر، ايجـاد زمينـه هـاي مناسـب بـه طـور ابتکـار و خلاقيت مديران و کارکنان ، برقراري نظام مناسب پرداخت مبتني بر عملکرد و برقراري نظام تنبيه و تشويق ، وجدان کاري و انضباط اجتماعي تحول در سيستم و روش ها، تقويـت حاکميـت و تسـلط سياست هاي سازمان بر امور و صرفه جويي به عنوان وظيفه ملي در بهره وري مؤثر است (اسـتاد زاده ، ١٣٨٧).
در ايـن پـژوهش چهـار دسـته شـاخص فـردي ، مـديريتي ، سـازماني و محيطي در بهبود بهره وري مديران آموزش وپرورش شناسايي شدند کـه درمجمـوع شـامل ٢٠ سـازوکار مي باشند برخي از اين ابعاد و سازوکارها در نتايج پژوهش هاي برمر (١٣٩٦)، دادجـو و حائريـان (١٣٩٥)، شجاعي و ديگران (١٣٩٥)، شـکري (١٣٩٥)، رشـيدي و رحيميـان (١٣٩٤)، حسـين پـور (١٣٩٣)، مطيـع دوست و ديگران (١٣٩٣)، جبار زاده (١٣٩٢)، عزيزي و شفيعي رود پشتي (١٣٩١)، طاهري ، گل دهـان و سيدي (١٣٩٠)، ماهشواري (٢٠١٧)، زارع پور و نصـراللهي (٢٠١٧)،هاشـمي و خـاني (٢٠١٧)، شـکرار و تاتيکندا (٢٠١٦)،هانايشا (٢٠١٦)، حقيقتيان و عزتي (٢٠١٥)، مدزلي و جبوري (٢٠٠٩)، نيز ديـده شـده و در راستاي نتايج پژوهش حاضر است .