چکیده:
با توجه به اهمیت تنظیم تعادل گلایسمیک در پیشگیری از عوارض قلبی-عروقی دیابت، کنترل گلوکز خون و مقاومت به انسولین بسیار اهمیت دارد. ازجمله عوامل محافظتی در مقابل آسیبهای ناشی از گلوکز خون بالا، پپتید شبهگلوکاگون-یک (GLP-1)، نوروگلین-یک (NRG-1) و اینترلوکین-33 (IL-33) است که تحتتأثیر تمرینات ورزشی نیز قرار میگیرند؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی تناوبی بر مقادیر عوامل حفاظتی GLP-1، NRG-1 و IL-33 در زنان با دیابت انجام شد. 30 زن با دیابت (09/5 ± 9/51 سال) بهطور تصادفی در سه گروه (10 نفری)، تمرین مقاومتی، تمرین هوازی تناوبی و کنترل داوطلب انجام پژوهش شدند. تمرین هوازی تناوبی با شدت 75-60 درصد MHR و تمرین مقاومتی با شدت 75-30 درصد 1RM بهمدت هشت هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. مقادیر GLP-1، NRG-1 و IL-33 با استفاده از روش ELISA اندازهگیری شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون آماری ANCOVA استفاده شد (0.05 > P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل (0.007P =) باعث افزایش معناداری GLP-1 شد.تمرین هوازی(0.037P =) و مقاومتی (0.001P =) نسبت به گروه کنترل و تمرین مقاومتی نسبت به تمرین هوازی (0.008P =) باعث افزایش معناداری IL-33 شد؛ درحالیکه تغییرات NRG-1 در دو گروه تمرینی معنادار نبود. بهنظر میرسد تمرین مقاومتی با تنظیم مثبت GLP-1 و IL-33 تأثیر بهتری بر کنترل گلایسمیک، گلوکز خون و درنهایت، بهبود شرایط قلبی-عروقی در زنان با دیابت نوع دو داشته باشد.
Considering the importance of glycemic balance adjustment in preventing cardiovascular complications of diabetes mellitus, regulation and control of blood glucose and insulin resistance is a very important issue. Including the protective factors that contrast with high blood glucose damage, can interoduce glucagon-like peptides (GLP-1), Neuregulin-1 (NRG-1), and interleukin-33 (IL-33) that this factor can be affected by exercise. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of 8 weeks of resistance and aerobic interval training on levels of GLP-1, NRG-1 and IL-33 in type 2 diabetic women. 30 diabetic women (51.9 ± 5.9 years) were randomly devided into 3 groups (n=10 in each group), resistance training, aerobic interval training and volunteer control. Aerobic interval training was performed with intensity of 50-75% MHR and resistance training performed with intensity of 30-75% 1RM, 3 sessions per week for 8 weeks. The values of GLP-1, NRG-1 and IL-33 were measured by ELISA kit. For data, analysis used ANCOVA (P<0.05). The results of this study showed that resistance training compared to control group significantly increased (P = 0.007) the GLP-1. Aerobic (P = 0.037) and resistance training (P = 0.001) compared to the control group and resistance training compared to aerobic training (P = 0.008) significantly increased IL-33. NRG-1 changes were not significant in the two training groups. It seems that resistance training with positive regulation of GLP-1 and IL-33 has a better effect on glycemic control, blood glucose and ultimately improving cardiovascular conditions in type 2 diabetic women.
خلاصه ماشینی:
ازجمله عوامل محافظتی در مقابل آسیبهای ناشی از گلوکز خون بالا، پپتید شبهگلوکاگون-یک (GLP-1)، نوروگلین-یک (NRG-1) و اینترلوکین-33 (IL-33) است که تحتتأثیر تمرینات ورزشی نیز قرار میگیرند؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی تناوبی بر مقادیر عوامل حفاظتی GLP-1، NRG-1 و IL-33 در زنان با دیابت انجام شد.
بهنظر میرسد تمرین مقاومتی با تنظیم مثبت GLP-1 و IL-33 تأثیر بهتری بر کنترل گلایسمیک، گلوکز خون و درنهایت، بهبود شرایط قلبی-عروقی در زنان با دیابت نوع دو داشته باشد.
سای و همکاران (30) نیز نشان دادند که تمرین ورزشی سبب فعالشدن مسیر پیامرسانی (سیگنالی) NRG-1/ErbB میشود که ترمیم قلبی را در مدل MI بهبود میبخشد؛ درنتیجه، با توجه به تأثیرات مفید دوجانبة فاکتورهای GLP-1، NRG-1 و IL-33 در بافت قلبی-عروقی و کنترل تخریبهای ناشی از دیابت و مقاومت به انسولین، بر آن شدیم تا تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی تناوبی بر مقادیر سرمی GLP-1، NRG-1 و IL-33 را در زنان با دیابت نوع دو بررسی کنیم.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی و هوازی تناوبی قادر به افزایش معنادار مقادیر سرمی IL-33 زنان با دیابت است که این افزایش در گروه تمرین مقامتی بیشتر بود.
Effect of 6-week course of glucagon-like peptide 1 on glycaemic control, insulin sensitivity, and β-cell function in type 2 diabetes: a parallel-group study.
Serum glucagon-like peptide-1 changes in women with type 2 diabetes following a four weeks aerobic exercise.