اشاره - مجله چیستا سرمقاله

"اشاره پرویز شهریاری آنتون سه مه نوویچ ماکارنکو(1888-1939)مربی مشهور،در سال‌های بعد از انقلاب اکتبر اتحاد شوروی،با تشکیل گروه ماکسیم گورکی و جمع‌آوری افراد رانده شده از جامعه و به عهده‌ گرفتن تربیت آن‌ها،نشان داد،هیچ آدمی نیست که تربیت‌پذیر نباشد. در گروه او،دزدها آدم‌کش‌ها و کسانی که در جامعه،به خراب‌کاری و عمل‌های نادرست و غیراخلاقی شهرت‌ داشتند،جمع شده بودند و او با خون‌سردی و آرامش،راه زندگی را به آن‌ها نشان می‌داد. روش ما کار نکو،به همه نشان داد که آدم‌ها،حتا به آن‌ها که به نظر می‌آمد قابل تربیت‌ نیستند،می‌توان اعتماد کرد. البته،نشان دادن راه زندگی به آن‌ها،نیاز به حوصله و دانش دارد که‌ مارکانکو،به خوبی از آن‌ها استفاده می‌کرد. اگر در کار و رفتار کسانی که دوران زندان خود را می‌گذرانند یا محکوم به اعدام شده‌اند،دقت کنیم بیش‌تر مربوط به آدم‌های بی‌نوایی می‌شود که به دلیل فقر مالی و یا عدم کنترل خود در لحظه‌ای که مرتکب جرم و جنایتی شده‌اند و یا ناخواسته،و بیش‌تر به‌خاطر نبود عدالت اجتماعی،گرفتار شده‌اند."