خلاصه ماشینی:
"سرگذشت او را از خود او بشنوید: دیر گاهی است که بی انبازم دل ز کف داده‌ی از شیرازم شاعرم در فن شعرم قادر پدرم شاعر و جدم شاعر بوده‌ام کارگر خبازی کار من کارگری جانبازی بود دستم همه در آتش و آب شد ز دستم دل و گردید کباب در دلم بود چو دردی ز نخست خار غم در دل سبزم می‌رست رنج من بود ز رنج دگران الم کارگران رنجبران اوفتادم به تلاشی پر گیر پی رو به صفتان همچون شیر گل به گلزار ز بی آبی سوخت بلبل از هجر ز بی‌تابی سوخت کرد صیاد زمان بس که شکار پاک دست و دلش افتاد ز کار بلبل آواز اگر سر می‌داد خبر از مرگ صنوبر می‌داد حجتی شیفته‌ی نیکی بود و نسبت به دروغ و ریا و ستمگری و جهل،کینه‌ای عمیق داشت و این‌همه را در تاروپود شعر خود می‌تنید و بازگو می‌کرد."
(
, 
, 
)
