چکیده:
جرمشناسی تلفیقی، فرایند آگاهانه و هدفمند ترکیب نظریهها، مفاهیم و نهادهای گوناگون دخیل در نظام عدالت کیفری است. این رویکرد بر آن است تا با ارائه رهیافتهای چندوجهی، تحلیلهای واقعبینانهتر و واجد اعتبار افزونتری ارائه نماید تا در نتیجۀ آن، دلزدگیهای ملالآورِ ناشی از تشتت، بدل به قرارِ ایدهآل همگرایی گردد. اگرچه این رویکرد در کوتاه زمان توانست تبدیل به پارادایمِ رایجِ جرمشناسی گردد، اما به موازات به کارگیری گسترده، با انتقادات قابل توجهی نیز مواجه شد و مورد مخالفت سرسختانه قرار گرفت. مقاله پیش رو با طرح چالشهای مطرحشده در دو طیف چالشهای نظری از حیث محتوایی (امتناع تلفیق خرد و کلان، عاملیت و ساختار، و فروض متقابل نظریهها) و کاربردی (چالش عملیاتی، صحتسنجی و اثربخشی) تلاش میکند راهکارهای مناسب را پیشنهاد نماید. یافتههای مقاله، حاکی از آن است که چالشِ تعارض در بسیاری از موارد، ناشی از عدم توجه به پیوست روابط میان عناصرِ عاملیت و ساختار، خرد و کلان و ابعاد مختلف سرشت انسانی است که در نتیجۀ سیطرۀ رویکرد مدرنِ دوگانهگرا پدید آمده است. همچنین چالش عملیاتی با شناخت دقیق رابطۀ میان گزارهها یا مفاهیم تلفیقشده و طراحی مدل اجرایی متناسب با نظریه قابل رفع است؛ چنان که چالش آزمونپذیری را میتوان از طریق روش معادلات ساختاری و مقایسهای برطرف ساخت و در نهایت با توسعۀ رویکرد تلفیقی به جرایم گوناگون، استفاده از روشهای ارزیابی، توجه به شرایط زمانی و مکانی ساخت نظریه و اجرای دقیق و غیر جانبدارانۀ آن میتوان بر چالش اثربخشی جرمشناسی تلفیقی فائق آمد.
The awareness and purposeful process of combining the various theories, concepts, and different institutions involved in the criminal justice system is known as integrating criminology. This approach is going to provide more realistic and credible analytical by presenting multidimensional approaches, so that the resulting boredom of differences of ideas becomes the ideal of convergence. Although this approach was able to become a common criminological paradigm in a short period of time but it was strongly opposed by significant critics for its widespread use. The present article tries to suggest appropriate solutions by presenting the challenges noted in the range of theoretical in terms of content (refusal Integrative micro and macro, factor and structure, and the mutual assumptions of theories) and application (operational challenge, validation and effectiveness). The findings of the paper suggest that the challenge of conflict in many cases stems from a lack of attention to the attachment of the relationship between the elements of factor and structure, micro and macro, and the various dimensions of human nature resulting from the dominance of the modern dualistic approach. The operational challenge can also be solved by accurately recognizing the relationship between propositions or solved concepts, and designing an executive model that fits the theory, just as the challenge of testability can be overcome through structural equations and comparisons and finally, by developing an integrated approach to various crimes, using assessment methods, paying attention to the temporal and spatial conditions of constructing the theory, and applying it accurately and impartially, we can overcome the challenge of the effectiveness of integrative criminology.
خلاصه ماشینی:
همچنـين چـالش عملياتي با شناخت دقيق رابطۀ ميان گزاره ها يا مفاهيم تلفيق شده و طراحـي مـدل اجرايي متناسب با نظريه قابل رفع است ؛ چنان که چالش آزمون پذيري را مي تـوان از طريق روش معادلات سـاختاري و مقايـسه اي برطـرف سـاخت و در نهايـت بـا توسعۀ رويکرد تلفيقي به جرايم گوناگون ، استفاده از روش هاي ارزيابي ، توجه بـه شرايط زماني و مکاني ساخت نظريه و اجراي دقيق و غير جانبدارانۀ آن مـي تـوان بر چالش اثربخشي جرم شناسي تلفيقي فائق آمد.
بـدين ترتيـب اگـر جرم شناسي سنتي تنها بر اساس پيش فرض هاي مبتني بر عوامل شخصي ، اجتماعي و وضعي جرم است و جرم شناسي انتقادي با طرح رويکردهـاي کـلان بـه سـاختارهاي اجتمـاعي مي پردازد و در نهايت رويکرد آسيب اجتماعي شناسي جـرم را در ارتبـاط بـا نظـام کلـي جامعه مطالعه مي کند (نجفي ابرندآبادي ، ۱۳۹۸)، جرم شناسي تلفيقي با اعتقاد بر آنکـه هـيچ کدام از ديدگاه هاي مطرح شده مطلقا درست و يا کاملا غلط نيست ، توانست رويکردهاي مختلف را که تا پيش از اين متناقض فرض مي شدند، به يکديگر پيوند دهد.
بـه عـلاوه گـاهي متـضاد دانـستن نظريـه هـا بـا يکديگر و اعتقاد به عدم امکان تلفيق آن ها، نه لزوما ناشي از پيش فرض هـاي متنـاقض ، بلکه به سبب عدم توانايي کشف رابطۀ پيچيده نظريه ها با يکديگر است و هنـر اساسـي نظريه تلفيقي ، شناسايي و ترکيب همين ابعاد پيچيدٔە به ظاهر متناقض است تا نشان دهد چگونه در يک کنش مجرمانه ، هم عامليت نقش دارد و هم ساختار.