چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، طراحی مدل ساختاری روابط سبکهای رهبری ادراک شده، خودکارآمدی و توانمندسازی ساختاری با توانمندسازی روانشناختی دبیران بود. روش مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود که از طریق الگوی معادلات ساختاری، تحلیل شد. جامعه پژوهش، شامل کلیه دبیران دوره دوم متوسطه شهرستان خرمآباد بود. تعداد 400 دبیر به روش خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونه انتخاب شدند و 385 دبیر (202 زن و 183 مرد) به پرسشنامهها پاسخ دادند. ابزارهای سنجش شامل: پرسشنامههای توانمندسازی روانشناختی (PEQ)، سبکهای رهبری ادراکشده (LSQ)، توانمندسازی ساختاری (SWQ) و خودکارآمدی معلم (TSES) بود. یافتهها نشان داد که از بین سبکهای رهبری ادراکشده، ارتباط سبکهای توجیهی و تفویضی با خودکارآمدی معنادار بود، اما ارتباط سبکهای مشارکتی و دستوری معنادار نبود. نتایج حاکی از این بود که سبک رهبری توجیهی و مشارکتی بر توانمندسازی روانشناختی تأثیرات مستقیم، مثبت و معنادار دارند. همچنین، ضرایب اثرات غیرمستقیم سبکهای رهبری توجیهی و تفویضی بر توانمندسازی روانشناختی از طریق خودکارآمدی معنادار بود، اما ارتباط مستقیم و معنادار بین توانمندسازی ساختاری و توانمندسازی روانشناختی دیده نشد.
This study has aimed to design and examine a pattern of relationships between perceived leadership styles, self-efficacy, structural empowerment with psychological empowerment in teachers. This study is a correlational research conducted using structural equations modelling. The statistical population of this study has been composed of 385 10th grade teachers of Khoramabad city that were selected with using the multi-stage cluster sampling. Research tools include Spreitzer and Mishra's Psychological Empowerment Scale (1995), Hersey and Blanchard perceived leadership style Scale (1986),kordnaij,bakhshizadeh & fatholahi structural empowerment (2014) and Tschannen-Moran, Woolfolk , and Hoy teacher self-efficacy scale (2001). Analyses have supported the fitness of the recommended pattern with the data.The findings have shown that the relationship between the delegating (Laissez-Faire) and telling styles and self-efficacy was significant, but the relationship between self-efficacy and participating and telling leadership styles was not significant. The results have also suggested that telling and participating leadership styles have direct, positive and significant effect on psychological empowerment. Moreover, indirect effects of telling and delegating leadership styles on psychological empowerment were significant with the mediation of self-efficacy. However, the results have not been indicative of a direct and significant relationship between structural empowerment and psychological empowerment.
خلاصه ماشینی:
در واقع ، پژوهش هاي موجود در اين سازمان که مرتبط با معلمان نيز است ، به مدل سازي آن نپرداخته اند (الياسي ، اصغري ، کريمي و يزدخواستي ، ١٣٩٣؛ تواناييشاهوردي و مهرام ، ١٣٨٩؛ حاتم نژاد و خدادادي ، ١٣٩٤؛ رضاييجنداني ، هويدا و سماواتيان ، ١٣٩٤؛ کجباف ، نقوي و عرب باقراني ، ١٣٩٤؛ سادات خشوعي و بهرامي ، ١٣٩٣).
نتايج پژوهش هاي زير الگوي ارتباطات فرض شده در تحقيق حاضر را مورد تأييد قرار مي دهند: جان چو (٢٠٠٨)؛ واعظي و سبزيکاران (١٣٨٩)؛ کردنائيج ، بخشي زاده و فتح الهي (١٣٩٤)؛ پاول (٢٠٠٢)؛ نفري و اميدفر (١٣٨٩)؛ ميري ، رنگريز و سبزيکاران (٢٠١١)؛ وظيفه دوست ، نصيري و نوروزي (٢٠١٢)؛ صمدي ميارکلائي ، آقاجاني و صمدي ميارکلائي (١٣٩٣)؛ ناطق ، مکي زاده ، اختري و باغبان (١٣٩٣)؛ قدياني (١٣٨٩)؛ محمدنور، جلالي فراهاني ، عليدوست ، ابراهيم نژاد و سلامي (١٣٩٦)؛ هويدا و بهروزي (١٣٩٣)؛ شاه منصوري و سکوت آراني (١٣٩٤)؛ ناسون ، نيوبري و اسچاپر (٢٠١٣)؛ اسپيريتزر (١٩٩٥)؛ سلاجقه ، پوررشيدي و موسايي (١٣٩٢)؛ عبداللهي (١٣٨٤)؛ اصغري ، خداپناهي و صدق پور (١٣٨٧)؛ نقوي و عرب باقراني (١٣٩٤)؛ روياني و همکاران (١٣٩٣)؛ ساعي (١٣٨٨).
نتايج اين يافته با تئوري ها و پژوهش هاي دلاور، اسماعيلي ، حسنوندي و حسنوند، ١٣٩٤؛ قدياني ، ١٣٨٩؛ محمدنور، جلالي فراهاني ، عليدوست ، ابراهيم نژاد و سلامي ، ١٣٩٦؛ هويدا و بهروزي ، ١٣٩٣؛ شاه منصوري و سکوت آراني ، ١٣٩٤، هم سويي داشت و تأثير علّي و مستقيم سبک هاي رهبري بر خودکارآمدي را مورد تأييد قرار داد.