چکیده:
مقولۀ «زمان» در فضای مجازی به تعبیر ویتگنشتاین مانند «مفاهیم خوشهای» عمل میکند، به این معنا که هستۀ مرکزی ثابتی ندارد، ولی محل تلاقی مفاهیم متعددی قرار میگیرد. فضای مجازی با نوعی تکوین و تجدیدی در وضعیت استاتیک انسان ذیل دوگانگی 0-1 تا بینهایت «محل بودن ما» را مشخص میکند. پرسشی که در این بحث مطرح میشود عبارت است از اینکه این بودن در زمان چگونه خود را در شبکۀ ذهن کاربر باز مییابد؟ پاسخ به این پرسش را با درنظر گرفتن این مسئله درنظر میگیریم که معیار خود را فرایند پا گرفتن ساختارهای نوین مییابیم. فیلسوفان به این زمان میگویند زمان اعتباری. این زمان اعتباری ایجادکنندۀ یک زمانه است. زمان در قالب سه مفهوم زمان لحظهای- جریان زمان و زمان تجاری در این نوشتار مورد بحث قرار میگیرد و سرنمون بحث مزبور در خصوص مفهوم وضع طبیعی در فضای مجازی است. مفهوم وضع طبیعی در زمانه و زیست- جهان فضای مجازی مولد نوعی قرارداد نیز است که در نهایت انسان جدیدی را خلق میکند.
The concept of time in virtual space includs three factoors; click time, during time, commercial time . These factors are along with the nature situation for creat new being in the world. when we discuss about time , we consider time as position related to astatic of user and his / her universe. time for ours in this letter is "procee of structure of Grammer in litterature of virtual space as style of life. virtual space structed kind of contact in nature statuse and creat a new human being . credit time of virtual - life is network. net - user in network as new being.
خلاصه ماشینی:
مفهوم زمان ، وضع طبیعی ، قرارداد در زیست - جهان فضای مجازی 1 پریسا امیری فرد استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور استان مرکزی (تاریخ دریافت : ١٣٩٦/١٠/٥ – تاریخ تصویب : ١٣٩٦/١٢/٢٢) چکیده مقولۀ «زمان » در فضای مجازی به تعبیر یتگنشتاین مانند «مفاهیم خوشه ای» عمل میکند، به این معنا که هستۀ مرکزی ثابتی ندارد، ولی محل تلاقی مفاهیم متعددی قرار میگیرد.
در بحث پیش رو تلاش میکنیم تا طبیعی شدن این تغیر را نشان دهیم ؛ یعنی جهان شبکه ای را با بحث زمان در زمانۀ فضای مجازی واکاوی کنیم .
نیوتن معتقد بود فضا و زمان به خودیخود وجود دارند و اندازه گیری مطلق آنها حداقل امکان پذیر است (بیانی، ١٣٨٨: ٧٣)، اما انیشتین با توجه به اصل اول و دوم نظریۀ نسبیت نتیجه گرفت زمان مطلق نیست و بسته به سرعت ما تغییر میکند.
اما این زمان آنی در فضای نت ، لحظه هایی میشود که در درون خود براساس نوعی تابع عمل میکند، یعنی توزیع احتمالاتی که در واقع نوعی گشودگی در موقع مکانی ایجاد میکند که این گشودگی در فکر محض و قابلیت های جدید هوش انسان جریان دارد.
این جمله به چه معناست ؟ وقتی کلیک میکنیم ، این کلیک برحسب زبان ریاضی خود نوعی توزیع احتمالات گزینه های ممکن است در موقعیت کاربر، او با زبان ریاضی بیآنکه ریاضیدان باشد یا دارای دانش ریاضی باشد، خودبه خود حرف میزند؛ فکر ریاضی یعنی الحاق به گروه و دسته ای از توابع که این توابع در سطح رویین خود در قالب تصویر نمایش داده میشود.