چکیده:
امروزه مسکن به عنوان یکی از اساسیترین نیازهای انسان بعد از خوراک و پوشاک مطرح است و به دلیل ماهیت اقتصادی آن یکی از مقولههای اصلی جامعه شهری و روستایی به حساب میآید. با افزایش روزافزون جمعیت و توسعه زندگی شهری نیاز به مسکن نیز افزایش یافته و لزوم برنامهریزی در این حوزه بارزتر شده است. یکی از ابزارهای کارآمد به منظور سنجش وضعیت، تصمیمگیری و برنامهریزی در زمینه مسکن شاخصهای کمی و کیفی مسکن است. در این پژوهش با استفاده از این شاخصها به بررسی وضعیت مسکن در شهرستانهای استان اصفهان و مقایسهی این شهرستانها با یکدیگر پرداختهایم. اطلاعات مورد نیاز از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 استان اصفهان و اطلاعات مندرج در سایت مرکز آمار استخراج شده است. در نهایت با بهرهگیری از تکنیک تاپسیس شهرستانها از نظر سطح توسعهیافتگی در حوزه مسکن رتبهبندی شدهاند و نتایج با بهرهگیری از نرمافزار GIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. براساس مطالعات صورت گرفته شهرستان اصفهان در رتبه نخست به عنوان توسعهیافتهترین شهرستان و شهرستان فریدونشهر به عنوان محرومترین شهرستان شناخته شده و سایر شهرستانها در طیفی مابین این دو قرار گرفتهاند، سپس با بهرهگیری از تکنیک swot به شناسایی عوامل داخلی و خارجی تأثیرگذار پرداخته و راهکارهایی جهت استفاده از فرصتها برای غلبه بر نقاط ضعف پیشنهاد گردیده است.
Housing today is considered as one of the most basic human needs after food and clothing, and due to its economic nature, it is one of the main categories of urban and rural communities. With the increasing population growth and the development of urban life, the need for housing has also increased and the need for planning in this area is more prominent. One of the most effective tools for measuring the status, decision making and planning of housing is quantitative and qualitative indicators of housing. In this research, using these indices, we investigate the housing situation in Isfahan province and compare these cities with each other. The required data have been derived from the results of the general census of population and housing in Isfahan province in 2011 and the information obtained from the statistics center site. Eventually, by using TOPSIS technique, cities have been ranked in terms of level of development in the housing sector and the results have been analyzed using GIS software. Based on the results of the study, "Esfahan" ranked first as the most developed city and city of "Fereydoun Shahr" as the most deprived city and the other cities are located in a spectrum between them, then using the SWOT technique the internal factors were identified and some approaches for using the opportunities and overcoming the weaknesses were proposed.
خلاصه ماشینی:
تحلیل و ارزیابی شاخصهاي کمی و کیفی مسکن در شهرستانهاي استان اصفهان تاریخ دریافت مقاله: 51/40/69 تاریخ پذیرش نهایی مقاله08/16: 96/ سهیلا رضایی آدریانی (دانشجوي کارشناسی ارشد برنامهریزي شهري، دانشکده هنر و معماري دانشگاه گیلان، رشت، ایران) حسن احمدي (استادیار دانشکده هنر و معماري دانشگاه گیلان، رشت، ایران) چکیده: امروزه مسکن به عنوان یکی از اساسیترین نیازهاي انسان بعد از خوراك و پوشاك مطرح اسـت وبه دلیل ماهیت اقتصادي آن یکی از مقولههاي اصلی جامعه شهري و روسـتایی بـه حسـاب مـی آیـد.
افزایش سـریعجمعیت و جوانی آن، گرایش به داشتن مسکن مسـتقل، جابـهجـای یهـاي بـدون برنامـه، گرانـیزمینهاي شهري و محدودیت و کمبود خدمات و غیره در کشورهاي درحـال توسـعه، مسـکن را،به ویژه در شـهرها بـه یـک معضـل عمـومی و پیچیـده مبـدل سـاخته اسـت (وارثـی و زیـرك-باش،4831:53)، در حال حاضر مسألهایی که در سطح جهـانی از آن صـحبت مـیشـود، کمبـودواحدهاي مسکونی است، با این وجود آنچه که به کیفیت واحدهاي مسکونی مربوط میشـود، دربسیاري از نقاط دنیا رعایت نمیشود (پوراحمد و همکاران .
گستردگی و تنوع شاخصهاي مسـکن و نقـش آنهـا در برنامـهریـزيمسکن ایجاب میکند تا این شاخصها بر حسـب نقـش و عملکـرد آنهـا در گـروههـاي مختلـفدستهبندي شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند (هاديزاده زرگر و همکاران،)91:1392، براساس پژوهش صورت گرفته توسـط ابراهیمـی و همکـاران در خصـوص میـزان رضـایتشهروندان از مسکن شهري در استان اصفهان 17 درصد افراد رضایتی بین کم و متوسـط (مایـلبه کم) از وضعیت مسکن داشتهاند که بیـانگر پـایین بـودن رضـایت از مسـکن شـهري در میـانساکنان بخش انبوه مسکن در شهر اصفهان است (ابراهیمی و همکـاران، 1931:941)، و بـر لـزومبرنامهریزي کارآمد و مناسب در این حوزه تأکید دارد.