چکیده:
قرآن کریم در آیات متعدد و خصوصا در آیه ۱۴۱ سوره نساء میفرماید که:... و لن یجعل ال للّکافرین
علی المرّمنین سبیلا [سوره النساء (۴): آیه۱۴۱] .. . و خداوند هرگز برای کافران نسبت به مومنان راه
تسلطی قرار نداده است. این آیه شریفه که به قاعده نفی سبیل در فقه سیاسی اسلام مشهور است زیرینا و
اساس روابط خارجی دنیای اسلام با بیگانگان میباشد. آنچه ما در این تحقیق موضوع سخن قرار داده ایم
نقش این قاعده مهم و معروف فقهی سیاسی در تدوین و اجرای سیاستهای کلان در عرصه روابط
خارجی نظام اسلامی است.
وقتی اسلام به عنوان تامین کننده نیازهای جامعه معرفی می شود. باید همه شتون زندگی اجتماعی را اداره و
رهبری کند. یکی از مولفه های اسلام» فقه سیاسی آن است. فقه سیاسی تامین مواد اولیه حکومت و اداره
جامعه را بر عهده داردء که این فقه سیاسی حکومتی از خلال احکام اسلامی استخراج و به کار گرفته
میشود. از آن جمله آیه نفی سبیل است. .. ولن یجعل الله للکافرین علّی الموّمنین سبیلا [سوره النساء (۴):
آیه ۱۴۱]... (و خداوند هرگز برای کافران نسبت به مومنات راه تسلطی قرار نداده است) که بر اساس آن
میتوان بخش مهمی از سیاست خارجی را تعیین کرد. قاعده نفی سبیل یک قاعده فقهی اسلامی و یکک
دستور محکم الهی در بیان چگونگی رابطه مسلمانان با غیر خود است و بحث آن در حوزه فقه سیاسی
اسلام مطرح می شود.
بنابراین سیاست خارجی اسلام همانند سیاست داخلی اش بر پایه و اصولی استوار است که اجرای صحیح
آنهاء آثاری بسیار ارزشمند در پی خواهد داشت که بدون رعایت آنهاء ارتباط با ملل و دول مختلف جهان
به درستی امکان پذیر نیست. این اصول ثابت به اندیشههاء مواضع سیاسی و امور خارجی اعتدال می بخشد
و افزون بر این زمینه را برای پذیرش اسلام و گسترش فرهنگک اسلامی در جهان آماده میکند.