چکیده:
هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ پاسخهای تستوسترون، کورتیزول و کراتینکیناز به دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خـون بـود. بـه این منظور 36 پسر ژیمناستیککار 10 تا 14 ساله در یک طرح تحقیق نیمهتجربی شرکت کردند. آزمودنیها با میانگین وزن 11/ 8±11/ 37 کیلوگرم، قد 58/ 11±16/ 145 سانتیمتر، شاخص تودۀ بدن 77/ 1±40/ 17 کیلوگرم بر مترمربع بهطور تصادفی به سه گروه کنترل (12 =n )، تمرین مقاومتی سنتی (12 =n ) و تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون (12 =n )، تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت باز شدن زانو، خم شدن آرنج و پرس سینه بود. نمونههای خونی قبل و نیم ساعت بعد از اجرای تمرین گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته برای بررسی نتایج درونگروهی و از آنالیز واریانس یکراهه با آزمون تعقیبی LSD برای بررسی نتایج بینگروهی استفاده شد. نتایج درونگروهی نشان داد که پس از یک وهله فعالیت ورزشی متغیر تستوسترون در هیچیک از گروههای قدرتی (653/ 0 =P ) و انسدادی (107/ 0 =P ) معنادار نشد، لیکن متغیر کورتیزول در هر دو گروه قدرتی (015/ 0 =P ) و انسدادی (015/ 0 =P ) افزایش معنادار داشت. همچنین کراتینکیناز تنها در گروه قدرتی (001/ 0 =P ) معنادار شد. نتایج بینگروهی نشان داد در هر دو نوع تمرین در مقادیر تستوسترون و کورتیزول تفاوت معناداری بین گروهها وجود نداشت؛ اما در متغیر کراتینکیناز تفاوت معنادار بود (05/ 0 =P ). این مطالعه با پاسخ آنابولیک برابر در دو نوع تمرین و شاخص آسیب کمتر در گروه تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون تا حدودی از سودمندی این نوع از تمرین مقاومتی حمایت میکند.
The purpose of this study was to compare the responses of testosterone, cortisol and creatine kinase in two types of resistance training with and without blood flow restriction. For this purpose, 36 adolescent gymnast boys aged 10 to 14 years participated in a quasi-experimental research design. The subjects (weight 37.11 ± 8.11 kg, height 145.16 ± 11.58 cm, body mass index 17.40 ± 1.77 kg/m2) were randomly divided into three groups; control (n=12), traditional resistance training (n=12), and resistance exercise with blood flow restriction (n=12), respectively. Training protocol includes three motions included leg extension, elbow flexion and bench press. The results of intergroup showed that a variable testosterone after acute exercise in traditional resistance training groups (p=0.653) and resistance exercise with blood flow restriction (p=0.107), was not significant. But changing of cortisol in both groups, traditional resistance training groups (p=0.015) and resistance exercise with blood flow restriction (p=0.015), was significant. creatine kinase increased significantly only in traditional resistance training group (p=0.001). The results showed that in both of them protocol, there was no significant difference between groups in levels of testosterone and cortisol, but in varying creatine kinase was significantly different (p=0.05).
خلاصه ماشینی:
نتایج آزمون تی وابسته (درون گروهی ) در گروه های مختلف تحقیق در مراحل پیش و (به تصویر صفحه رجوع شود) نتایج نشان داد تغییرات درونگروهی تستوسترون در پاسخ به یک جلسه فعالیت ، در گروه تمرین قدرتی (٠٦٥٣=P)، تمرین انسدادی (٠١٠٧=P) با وجود افزایش و گروه کنترل (٠٢٣١=P) با وجود کاهش ، تغییر معناداری را نشان نداد.
بحث و نتیجه گیری تحقیق حاضر نخستین مطالعه در خصوص مقایسۀ پاسخ های تستوسترون، کورتیزول و کراتین کیناز به دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون در پسران ژیمناستیک کار است .
در بررسی میانگین ها و همچنین نتایج کلی هر دو آزمون آماری بین گروهی و درونگروهی در متغیر تستوسترون مشخص شد تمرینات انسدادی سبب ایجاد پاسخ بزرگتری با افزایش ١٢٩ درصدی نسبت به گروههای تمرین قدرتی با ٢٥ درصد افزایش و گروه کنترل با ١٦ درصد کاهش شد.
در بررسی میانگین ها و همچنین نتایج کلی هر دو آزمون آماری بین گروهی و درونگروهی در متغیر نسبت تستوسترون به کورتیزول مشخص شد تمرینات قدرتی سبب ایجاد پاسخ بزرگتری با کاهش ٤١ درصدی (٢/٩٠٩- =Cohen’s d) نسبت به گروههای کنترل با ٢٠ درصد کاهش شد، لیکن در گروه تمرین انسدادی افزایش ١٨ درصدی در این متغیر مشاهده شد.
Pope نتیجه گیری به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد یک جلسه فعالیت مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون پاسخ بزرگتری در سطوح تستوسترون نسبت به تمرین مقاومتی شدید داشت .
Blood flow restriction during low-intensity resistance exercise increases S6K1 phosphorylation and muscle protein synthesis.