چکیده:
اهداف: هدف این پژوهش بررسی میزان ترس از پیری و عوامل مرتبط با آن در بین دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی است و جامعه مورد نظر آن دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران هستند. این دانشجویان که در حوزههای توانبخشی و سلامت تحصیل میکنند، همگی در آینده شغلیشان با سالمندان در ارتباط خواهند بود. نمونهگیری به روش نمونهگیری دردسترس و ابزار اندازهگیری پرسشنامه ترس از پیری لاشر و فالکندر (۱۹۹۳) است.
یافته ها: میانگین ترس از پیری بهطورکلی، ۷۰.۰۸ با انحراف معیار ۹.۶۹ به دست آمد که از بین ۴ مؤلفه آن بیشترین ترس دانشجویان از عامل «ترس از فقدان» با میانگین ۲۰.۱۴ و انحراف معیار ۴.۸۴ و کمترین آن مربوط به مؤلفه «ترس از افراد سالمند» است که میانگین آن ۱۴.۱۵ با انحراف معیار ۵.۰۸ به دست آمد؛ همچنین از بین ۱۷ عامل مرتبط با ترس از پیری، تنها سه عامل، سالهای مختلف تحصیلی (۲.۲۱ =F) با سطح معنادری (۰.۰۵ =Sig)، میزان رضایت از رشته تحصیلی (۲.۳۴ =F)با سطح معنادری (۰.۴۴ =Sig) و داشتن پدر ۶۰ ساله و بالاتر (۲.۱۸- =t و ۰.۰۳۱=sig) معنادار هستند.
نتیجه گیری: با توجه به یافتههای بهدستآمده پیشنهاد میشود که برای کم کردن ترس از پیری، دورههای آموزشی در قالب کارگاه و همایش برای آشنایی با دوران پیری برای دانشجویان برگزار شود.
Objectives: This study considering grascophobia and its related factors in University of Social Welfare and Rehabilitation Science.
Methods & Materials: This study is cross-sectional and we used available sampling. A Persian translation of Ageing Anxiety Scale (AAS) was administered to the university students.
Results: The total Mean±SD is 70.08±9.69. The scale has 4 subscale and higher level is fear of lost: mean is 20.14; also between 17 factors 3 factors has statistical significance. Different academic year (F=2.21; Sig.=0.05), satisfying of major (F=2.34; Sig.=0.44) if their fathers age was 60 and more (T=2.18; Sig.=0.031). SD is 4.84 and lower level is fear of older people: Mean±SD is 14.19±5.08.
Conclusion: According to the results we suggest to reduce grascophobia by educate students about aging.