چکیده:
باتوجهبه پدیدۀ جهانیشدن، امروزه سرمایهگذاران بیش از هر زمان دیگری به سرمایهگذاری در مفهوم جهانی آن توجه میکنند. ازطرفدیگر، محققان عرصۀ روابط بینالملل، بهویژه در سنت لیبرال، بر تأثیر همکاریهای اقتصادی بینالملل نظیر تجارت و سرمایهگذاری بر گسترش صلح و ممانعت از جنگافروزی تأکید میکنند. بر این اساس، مقالۀ حاضر ضمن اشاره به مصداقهای عینی از روابط بینالملل، کوشیده است با بهرهگیری از «نظریۀ بازیها» پاسخی متفاوت به این مهم ارائه دهد که «چگونه همکاری اقتصادی در قالب سرمایهگذاری بینالملل میتواند ضمن حداکثرسازی منفعت سرمایهگذاران مانع بروز جنگ و توسعۀ صلح نیز شود». مقاله با ارائۀ یک بازی ایستا بین بازیکنان به مدلسازی رفتار بین سرمایهگذاران و کشورها، باتوجهبه استراتژیهای ممکن برای هرکدام از بازیکنان، پرداخته است. در این راستا، ابتدا حالتی در نظر گرفته شده است که دو کشور نسبت به هم بیتفاوت باشند. سپس در حالت دوم، دو کشور در نظر گرفته شده است که با هم رقیب (دشمن) هستند و در حالت سوم سه کشور فرض شده است که یکی از آنها رقیب و دیگری بیتفاوت است. باتوجهبه تعادل بهدستآمده در هر سه حالت، نتیجۀ کلی حاکی از آن است که سرمایهگذاری با تشکیل پرتفولیو در بازارهای مختلف و کشور داخل با ایجاد تعامل و صلح به بهترین پیآمد (تعادل نش) دست مییابد. نتایج تحقیق به زبان منطق (ریاضی) اثر همکاریهای اقتصادی بر توسعۀ صلح را تصدیق میکند، جایی که از طریق توسعۀ سرمایهگذاری بینالملل دولتها به صلح و ازطرفیدیگر سرمایهگذاران به بهترین پیآمد دست مییابند.
Due to the phenomenon of globalization, investors today pay more attention than ever to investing in its global concept. On the other hand, scholars in the field of international relations, especially in the liberal tradition, emphasize the impact of international economic cooperation, such as trade and investment, on the spread of peace and the prevention of war. Accordingly, the present article, while referring to objective examples of international relations, has tried to provide a different answer to the important question of "economic cooperation in the form of international investment while maximizing" by using "game theory". "Investor interests should also prevent war and the development of peace." By presenting a static game between players, the article models the behavior between investors and countries according to the possible strategies for each player. In this regard, first, a situation is considered in which the two countries are indifferent to each other. Then in the second case, two countries are considered to be rivals (enemies) and in the third case, three countries are assumed, one of which is a rival and the other is indifferent. Given the equilibrium obtained in all three cases, the overall result indicates that the investment achieves the best result (Nash equilibrium) by forming portfolios in different markets and the country at home by creating interaction and peace. The results of the research in the language of logic (mathematics) confirm the effect of economic cooperation on the development of peace, where through the development of international investment, governments achieve peace and on the other hand, investors achieve the best results.
خلاصه ماشینی:
در اين مقاله نيز با ارائۀ يک بازي ايستا بـه بررسـي همکاري هاي اقتصادي بين الملل و تأثير آن در صحنۀ روابـط بـين الملـل (صـلح ) پرداختـه خواهد شد؛ جايي که منافع متعارض سرمايه گذاران و دولت هـا (کشـورها) مـدل سـازي و موقعيت تعادلي آن شناسايي مي شود.
حالت ششم بدين صورت است که سرمايه گذار سرمايۀ خود را هم در داخل و هـم در کشور ثالث سرمايه گذاري کند و صلح برقرار باشد.
حل ماتريس بازي و يافتن تعادل نش (سرمايه گذار و دو کشور بي تفاوت ) (رجوع شود به تصویر صفحه) در اين بازي براي دولت استراتژي تعامل (صلح ) بر استراتژي بـي تفـاوت بـودن غالـب است ، يعني بدون توجه به انتخاب بازيکن ديگر (سرمايه گذار) همـواره تعامـل را انتخـاب مي کند، زيرا پي آمد بالاتري را نصيبش مي کند.
حل ماتريس بازي و يافتن تعادل نش (سرمايه گذار و دو کشور دشمن ) (رجوع شود به تصویر صفحه) در اين بازي براي دولت استراتژي تعامل (صلح ) بر استراتژي عدم تعامل (جنگ ) غالب است ، يعني بدون توجه به انتخاب بازيکن ديگر (سرمايه گذار) همـواره تعامـل را انتخـاب مي کند، زيرا پي آمد بالاتري را نصيبش مي کند.
حالت دوازدهم بدين صورت است که سرمايه گذار سرمايۀ خود را هم در داخل و هـم در کشور ثالث سرمايه گذاري کند و کشورها با هم تعامل نکنند (جنگ ).
حالت سيزدهم بدين صورت است که سرمايه گذار سرمايۀ خود را هم در داخل و هـم در کشور رقيب (دشمن ) سرمايه گذاري کند و صلح برقرار باشد.