چکیده:
برخی بر این باورند که آموزهها و توصیههای اخلاقی قرآن متاثر از فرهنگ جاهلی است، از این رو این آموزهها نمیتوانند برای دوره مدرن رهگشا باشند. دکترسها در کتاب نقد قرآن با استناد به عبارت «ان یعرفن» از آیه 59 سوره الاحزاب نتیجه گرفته است قرآن با مضامینی غیراخلاقی از حضور زنان به عنوان افرادی تاثیرگذار در اجتماع ممانعت کرده، و عدالت اجتماعی را در مورد زنان رعایت نکرده است. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی با استناد به آیات قرآن کریم و روایات ائمه معصومین علیهم السلام به بررسی و نقد دیدگاه دکترسها پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
با این بیان، آیات مورد بررسی تنها شامل زنان پیامبر اکرم( است و کل زنان را دربرنمیگیرد، امّا نویسنده «نقد قرآن» بدون توجه به علّت خطاب گرفتن زنان پیامبر اکرم( برداشت کرده است که عبارت (وَ قَرنَ فی بُیُوتِکُنَّ( و یا (أن یُعرَفنَ( کلّ زنان جامعه را مخاطب ساخته و همه زنان باید در خانه بمانند و در اثر این امر، زنان شناخته نمیشوند، امّا این حکم هم به معنای ماندن مطلق زنان پیامبر اکرم( در خانه نبود، و در روایات متعدّدی شاهد حضور زنان پیامبر اکرم( در مسافرت، مسجد، انجام اعمال حج، و...
با توجه به فراوانی روایات در مورد واژه «احبسوا، احصنوا، استروا، واروا» به چهار دسته از مهمترین روایات اشاره میشود: 3ـ1 بررسی واژه «احبسوا» در روایات درباره زنان الف) کلینی به سند متّصل از وهب از امام صادق( نقل کرده است که امام علی( فرمودند: «خُلِقَ الرِّجالُ مِنَ الأرضِ وَ اِنَّما هَمُّهُم فِی الأرضِ وَ خُلِقَت المُرأةُ مِنَ الرِّجالِ وَ إنَّما هَمُّها فِی الرِّجال، احبِسُوا نِساءَکُم یا مَعاشِرَ الرِّجال»؛ مردان از زمین آفریده شدهاند و همّت و قصد آنان در زمین است و زن از مرد آفریده شده و قصد و توجّهش در مردان اس، از این رو، آنها را در خانه حبس و حفظ کنید (کلینی، 1407، ج5، ص337).
به این ترتیب، روشن میشود که اولاً نویسنده نقد قرآن، «ان یعرفن» را به اشتباه ترجمه کرده است که زنان نباید شناخته گردند و یکی از راههای عدم شناخت، عدم حضور در جامعه است، بلکه طبق نظر مفسّران، به عنوان زنان عفیف در مقابل نامحرمان شناخته شوند و مورد تعرّض افراد مزاحم قرار نگیرند و حکمی درباره حبس کردن زنان و ماندن آنها در خانه نیست.