چکیده:
عبارت «ستّة ایّام»(الاعراف: 54) که به آفرینش آسمان و زمین در «شش روز» اشاره دارد، به شروع خلقت برم یگردد. این مسئله از سدههای نخستین تاریخ تفسیر تاکنون محل تضارب آرا و تعدد نظرات مفسران فریقین با مسلکهای فکری متعدد و روشهای تفسیری متفاوت؛ اعم از روائی، عرفانی، اجتهادی و علمی و.... بوده است. در این میان، تعداد قابل توجهی از مفسران عبارت «ستّة ایّام» را به روزهای دنیایی تفسیر کردهاند و احادیثی نیز در این باره آوردهاند که آغاز خلقت را با روز شنبه، یک شنبه یا دوشنبه مصادف میداند. این مقاله که با روش توصیفی و استفاده از ابزار اسنادی انجام شده است، سعی داشته تا با ارائه دلایل و شواهد متعدد علمی، مخدوش بودن این قبیل احادیث یا مصداق اسرائیلیات بودن آنها را به بوته نقد گذارد. ارزیابیها حاکی از آن است که اسانید و راویان این احادیث، مشکوک و مردود بوده و تقریبا هی چیک از طرق حدیث خالی از ضعف نیست. احادیث مذکور به لحاظ متنی نیز دارای متنی مضطرب هستند و با عرضه محتوای آنها به معیارهای متقن نقد حدیث از جمله؛ قرآن و علم، مخدوش بودن آنها ثابت میشود. با توجه به اعجاز علمی قرآن و رویکرد تبیینی احادیث صحیح بر کل یگوییهای قرآن، شناسایی احادیث سره
ا ز ناسره در این عرصه ضمن دستیابی به اصل هدایت، سدی بر دستمایه قرار دادن احادیث مخدوش به نام اسام و ادعای تعارض تعالیم آن با علم توسط معاندین خواهد بود.
The phrase “Six Days” (A’raf: 54), which refers to the creation of the
heavens and the earth in “six days”, goes back to the beginning of
creation. From the first centuries of the history of interpretation until
now, this issue has been the place of conflict between the opinions and
the multiplicity of opinions of the commentators of the two sects with
different schools of thought and different interpretive methods; It has
been narrative, mystical, ijtihad and scientific, etc. In the meantime,
a considerable number of commentators have interpreted the phrase
“Six Days” into worldly days, and have also quoted hadiths about it,
which coincide with the beginning of creation on Saturday, Sunday or
Monday. This article, which has been done by descriptive method and
using documentary tools, has tried to criticize the falsification of such
hadiths or their example of being Israeli by presenting various scientific
reasons and evidences. Evaluations indicate that the narrators and
masters of these hadiths are suspicious and rejected, and almost none
of the hadiths are free from weakness. The mentioned hadiths also have
an anxious text in terms of text, and by presenting their content to the
sound criteria of hadith criticism, including the Qur’an and science, it
is proved that they are distorted. Considering the scientific miracle of
the Qur’an and the explanatory approach of the authentic hadiths to the
generalities of the Qur’an, identifying the pure and nonpure hadiths in
this field, while achieving the principle of guidance, will be a barrier
to establishing distorted hadiths in the name of Islam and claiming its
teachings contradict with science by dissidents.
خلاصه ماشینی:
«سِتَّةِ أَيَّامٍ» از اشارات قرآنی و امور غیبی است برخی از مفسران بر این باورند که عبارت مذکور از اشارههای قرآنی و غیبی قرآن است که خداوند کسی را بر آن شاهد نگرفته، بنابراین هر نوع تفسیری در این زمینه جز حدس و گمان نمیتواند باشد و تنها هدف ذکر آن بیان یگانگی، عظمت، قدرت واسعه و به طور کلی اثبات وجود واجب الوجود است و تنها بستری برای بلوغ و کمال انسانی است نه طرح مسائل علمی.
«سِتَّةِ أَيَّامٍ» شش دوره و برهه از زمان برخی از مفسران (شیعه) یوم را به معنای مقدار معینی از زمان (دوره) در نظر گرفتهاند و گفتهاند که منظور از یوم لزوماً همین شب و روز دنیایی و معهود ذهن ما که حاصل یکبار گردش زمین به دور خود و فاصله میان طلوع خورشید تا غروب آن نیست، زیرا روز، خود ظرف مقداری از زمان است.
د- یکی دیگر از ایرادات وارده بر حدیث مورد بحث که با آیات قرآن نیز در تضاد است، این مسأله است که در پایان حدیث منقول از ابوهریره، میگوید که خداوند پس از خلقت آسمان و زمین و هر آنچه بین آن دو است، در عصر جمعه، آدم (ع) را خلق کرد.
همچنین در بعضی از روایات مثل روایت ابوهریره مدت زمان خلقت آسمان و زمین و دیگر پدیدهها را هفت روز میدانند و این در حالی است که قرآن به شش روز تصریح دارد.