چکیده:
مقدمه: این پژوهش با هدف مطالعه اثربخشی آموزش خود دلگرمسازی بر بهزیستی اجتماعی و بهزیستی روانشناختی در بین زنان معتاد اجرا شده است.
روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی همراه با پیشآزمون-پسآزمون با یک گروه آزمایشی است. جامعه آماری شامل 25 نفر زنان معتاد تحت درمان بود که 10 نفر بهطور تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 آموزش خود دلگرمسازی را دریافت کردند. قبل و بعد از مداخله و 3 ماه پس از پایان آموزش، پرسشنامه بهزیستی اجتماعی کیز (1998) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1980) اجرا شد. دادهها با آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج بررسی نشان داد که آموزش خود دلگرم سازی، بهزیستی اجتماعی و روانشناختی را بهبود بخشیده است و تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیشآزمون و پسآزمون وجود دارد.
نتیجهگیری: آموزش خود دلگرمسازی، میتواند به وضعیت سلامت روانشناختی و اجتماعی زنان معتاد در حال ترک کمک فراوانی نماید.
Introduction: this research has been carried out among drug-quitting addict women to study the effectiveness of self-encouragement training on social and psychological well-being. Method: This research is of semi-experimental kind accompanied by pretest – post-test and follow-up with an experimental group. The statistical universe includes 20 of addict women under, so 10 people were placed in experiment group randomly. Experiment group was exposed to a self-encouragement training for 10 sessions of 120 minutes. They were evaluated before and after training intervention by Kizz social well-being questionnaire (1998) and Reef psychological well-being questionnaire (1980) and then 3 months after training, again they were followed up. The data were analyzed by variance analysis test with repeated measurement and post test. Results: self-encouragement training showed a significant difference in social and psychological scales as compared with before training. Conclusion: self-encouragement training can greatly help to situation of social and psychological well-being of drug-quitting women.
خلاصه ماشینی:
امروزه يکي از عوامل تهديدکننده سلامتي ، اعتياد به مواد مخدر بـه عنـوان يـک رفتـار پرخطـر است ، اعتياد به مواد تغييردهنده افکار، هيجان و رفتار، يکي از بارزترين آسيب هاي روانـي اجتمـاعي 1 Ogden 2 Positive psychology 3 Mental Health 4 Ryff, Singer 5 Keyes 6 Ragip Ozpolat, YucelIsgor, Sezer 7 Self-Acceptance (SA) 8 Personal Growth (PG) 9 Purpose in Life (PL) 10 Positive Relations with others (PR) 11 Environmental Mastery (EM) 12 Autonomy (AU) 13 Winefield.
بنابراين هدف اين پژوهش مطالعه اثربخشي آموزش خود دلگرم سازي بر بهزيستي اجتمـاعي و روان شناختي زنان معتاد در حال ترک اعتياد است .
مراحل و خلاصه جلسات درمان نيز در جدول زير آورده شده است : خلاصه جلسات آموزشي - درماني خوددلگرم سازي رديف جلسه مداخله 1 اول معرفي مفهوم دلگرمي و آموزش رفتارها و ويژگي هاي دلگرم کننده 2 دوم آموزش مفهوم هدف گرايي رفتار انسان 3 سوم شجاعت پذيرش ناکامل بودن و دلگرم کردن افراد برتر از خود 4 چهارم يادگيري تفکر محبت آميز و دلگرم کردن 5 پنجم تأثير بدگويي از ديگران بر از بين رفتن علاقه اجتماعي و ايجاد دلسردي 6 ششم خوددلگرم کننده بودن و ايجاد روابط مثبت با ديگران 7 هفتم ايجاد گفتگوي دروني و بيان اظهارات هويتي دلگرم کننده 8 هشتم بررسي نقش خود در موقعيت هاي دشوار 9 نهم بررسي سبک زندگي و خاطرات اوليه ١٠ دهم کاوش پويش هاي فرد، شناخت و مبارزه با اشتباهات اساسي زندگي يافته ها آزمودني هاي پژوهش شامل زنان معتاد به شيشه که تحت درمان بودند که داراي ميانگين سني ٣١ سال با انحراف معيار ٧/٨٣٧ بودند.