چکیده:
فضای سبز از طرفی روح انسان ماشین زده شهری را با طبیعت آشتی داده، ایمنی روانی برقرار میکند و از طرف دیگر در بسیاری از موارد مهمترین عامل کاهش بار آلودگیهای زیست محیطی به شمار می رود. وندالیسم یعنی تخریب اموال عمومی به صورتی مداوم و مکرر. در واقع زمانی که افرادی به صورت گسترده به اموال عمومی اعم از اموال دولتی و اموال خصوصی عامه المنفعه، به هر شیوهای آسیب برسانند، عملی وندالیستی را انجام دادهاند. گستره فعالیتهای وندالیستی در ایران قابل توجه است. هرچند آمار دقیق و رسمی در اینباره وجود ندارد، اما گزارشهای پراکنده و رسمی از برخی اقدامات وندالیستی نشان از آن دارد که معضل وندالیسم در ایران، بیش از آن چه که تصور میشود جدی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مدیریت شهری در پیشگیری از تخریب گرایی فضای سبز عمومی بوده است که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانهای انجام شده است. نتایج نشان میدهد که مدیریت شهری با بکارگیری قوانین و نیز آگاهی و آموزش درست به افراد جامعه و نظارت بر اموال عمومی میتواند در پیشگیری از عمل تخریب گرایی نقش موثری را ایفا کند.
خلاصه ماشینی:
هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مدیریت شهری در پیشگیری از تخریب گرایی فضای سبز عمومی بوده است که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای انجام شده است.
از آنجا که، برنامه ریزی و مدیریت شهری در کلیه زمینههای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و امنیتی از دغدغههای اصلی مسئولان و شهروندان شهرهای کشور بوده است، مدیریت شهری علاوه بر آنکه مسئول برقراری توزیع عادلانه امکانات شهر است، با هدایت تحولات کالبدی شهر، رسالت حفظ محیط زیست و سلامتی زندگی شهری، زیبایی سیمای شهر، ایجاد فضاهای عمومی جهت امکان برقراری ارتباطات و تعاملات شهروندان و گستره ای از همه وجوه زندگی شهری را نیز عهده دار است.
در این بین پارکها و فضای سبز به دلیل حمایت از سیستم های اجتماعی شهر و فراهم کردن خدمات اکوسیستمی راه حل مناسبی جهت حل مسائل زیست محیطی و تبدیل هر چه بیشتر محیط شهری به محلی قابل زیست برای شهروندان هستند.
دسترسی مناسب به فضای سبز شهری از مسائلی است که نقش بسزایی در تضمین کننده نسبی سلامت فردی و اجتماعی، آرامش روح و روان شهروندان و ارتقاء سطح کیفیت زندگی آنان دارد بنابراین فراهم نمودن خدمات مرتبط با حفظ و صیانت از این فضاها از مهم ترین بخشهای مورد توجه در مدیریت شهری میباشد.
در این میان آنچه بسیار بااهمیت به نظر میرسد، موضوع پراکنش فضای سبز شهری است که در صورت نامناسب بودن آن، ناهنجار های بصری و اجتماعی (طرح نامناسب معماری، چیدمان نامناسب گیاهی، عدم وجود فضاهای مناسب فراغتی، آشفتگی سیمای شهر، استفاده نامناسب از اوقات فراغت بویژه برای سالمندان، عدم تعامل اجتماعی مناسب و..