چکیده:
مقدمه: هدف پژوهش تعیین رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید-19 در نوجوانان با میانجیگری تعارض والد- فرزند بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان دوره دوم متوسطه در بهار سال 1399 در شهر تهران بود.روش: به روش نمونهگیری در دسترس 240 نفر به صورت آنلاین از طریق شبکههای مجازی واتس آپ، تلگرام و اینستاگرام انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس سبکهای حل تعارض استراوس (1974)، پرسشنامه تمایزیافتگی خویشتن اسکورن و اسمیت (2003) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علیپور، قدمی، علیپور و عبداله زاده (1398) بود. دادههای پژوهش حاضر با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.یافتهها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا مثبت بود (620/ 0=β، 001/ 0=P). ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا با میانجیگری سبکهای حل تعارض مادر- فرزند مثبت بود (073/ 0=p= 0/001، β). ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کرونا با میانجیگری سبکهای حل تعارض پدر- فرزند مثبت بود (095/ 0=p= 0/001، β)..نتیجهگیری: با توجه به اینکه ارتباط با والدین در سنین نوجوانی همچنان از اثر بخشی بالایی برخوردار است لذا توجه به تعاملات سازگارتر می تواند از اضطراب نوجوانان خصوصا در شرایط این بیماری کاهش دهد.
Aim: This study aimed to determine the relationship between self-differentiation and anxiety of COVID-19 diseasein adolescents mediated by parent-child conflict. Method: The research method was descriptive-correlational and the statistical population of the study included all high school students in the spring of 2020 in Tehran. Through convenient sampling, 240 people were selected online through WhatsApp, Telegram, and Instagram. Research instruments included the Conflict Tactics Scale (Straus, 1974), Self-differentiation questionnaire (Scorn & Smith, 2003), and the Corona Disease Anxiety Scale (Alipour, Ghadami, Alipour & Abdollahzadeh, 2019). The data of the present study were analyzed using structural equation modeling. Results: In the present study, the direct path coefficient between self-differentiation and anxiety of COVID-19 disease was positive (β = 0.620, P = 0.001). The indirect pathway coefficient between self-differentiation and anxiety of COVID-19 disease mediated by mother-child conflict resolution styles was positive (β = 0.073, P = 0.001). The indirect pathway coefficient between self-differentiation and anxiety of COVID-19 disease mediated by father-child conflict resolution styles was positive (β=0.095, P= 0.001). Conclusion: Given that communication with parents during adolescence is still highly effective, paying attention to more consistent interactions can reduce adolescent anxiety, especially in the context of this disease.
خلاصه ماشینی:
com علیرضا صادقی/ دانشیار گروه مطالعات برنامه درسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران دریافت: 04/06/99 پذیرش: 28/07/99 چکیده مقدمه: هدف پژوهش تعیین رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید-19 در نوجوانان با میانجیگری تعارض والد- فرزند بود.
ابزارهای پژوهش شامل مقیاس سبکهای حل تعارض اِستراوس (1974)، پرسشنامه تمایزیافتگی خویشتن اِسکورن و اِسمیت (2003) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علیپور، قدمی، علیپور و عبداله زاده (1398) بود.
باید به الگوی ارتباط والد- فرزند توجه داشت چراکه اگر این الگو به شکل صحیح شکل نگیرد و تربیت را تحت تأثیر بدکارکردی خود قرار دهد نتایج نگرانکنندهای به دنبال خواهد داشت (احمدی و نصرالهی، 1397) و میتواند تأثیرات مخربی به ویژه بر روابط آنها و بهزیستی روانشناختی نوجوانان داشته باشد و بررسی عواملی که از شدت رابطه منفی بین تعارض والدین و بهزیستی نوجوانان بکاهد اهمیت و ضرورت پژوهش حاضر به شمار میآید.
مدل ساختاری پژوهش بحث و نتیجهگیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد سبکهای حل تعارض مادر- فرزند و پدر- فرزند رابطه بین تمایزیافتگی خویشتن و اضطراب ابتلاء به کووید-19 در نوجوانان را میانجیگری میکند.
062 *** مقیاس اضطراب ابتلاء به کووید-19 {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} *** پرسشنامه تمایزیافتگی خود {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} *** مقیاس سبکهای حل تعارض {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} The Relationship Between Self-Differentiation and Anxiety of COVID-19 Disease in Adolescents Mediated by Parent-Child Conflict Maryam.