چکیده:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر بهبود پذیرش اجتماعی و امید در کودکان مبتلا به سرطان انجام شده است. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری 30 کودک10-8 ساله مبتلا به سرطان بیمارستان سیدالشهدا شهر اصفهان سال 1393 بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(15 نفر) و گروه گواه (15نفر) کاربندی شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه پذیرش اجتماعی کودکان (فورد و روبین، 1970) و امید کودکان اشنایدر و همکاران (1997) و نیز بسته آموزشی بازی درمانی گروهی مبتنی بر نظریه های راجرز و لندرث بود که در 10 جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه و دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از تأثیر آموزش بازی درمانی گروهی بر پذیرش اجتماعی (7/71 =P= 0/009 ,F) و امید به زندگی (9/53 =P=0/005 ,F) و پایداری این تأثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجهگیری: پرورش مهارت در دوران کودکی لازمهای اساسی برای برقراری ارتباط با دیگران و جهان اطراف به شمار میرود، لذا میتوان از بازی به عنوان یکی از علل ارتقاء مهارت پذیرش اجتماعی و امید به زندگی در کودکان برشمرد.
Aim: The current study aimed to investigate the effectiveness of group play therapy to improve social acceptance and hope for children with cancer. Method: This study was experimental and population was 10-8-years-old children with cancer in the Sydalshohada hospital of Isfahan. 30 patients were selected for sampling and randomly divided into two groups, test group (n = 15) and control group (n = 15). Subjects Participated in 10 sessions of play therapy and 1-month follow-up after completing the research tools, social acceptance of children scale (Ford and Rubin, 1970) and Snyder hope of children scale (Snyder et al., 1997). Result: The results showed that play therapy training significantly increased the rate of social acceptance (P=0.009, F=7.71) and hope (P=0.005, F=9.53) and these results were stable in the follow-up phase. Conclusion: the results proved that we can use play therapy in improving social acceptance and hope for children with cancer.
خلاصه ماشینی:
ir دریافت: 13/06/99 پذیرش: 30/07/99 چکیده مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر بهبود پذیرش اجتماعی و امید در کودکان مبتلا به سرطان انجام شده است.
ابزار پژوهش مقیاس پذیرش اجتماعی کودکان (فورد و روبین، 1970) و امید کودکان اشنایدر و همکاران (1997) و نیز بسته آموزشی بازی درمانی گروهی مبتنی بر نظریههای راجرز و لندرث بود که در 10 جلسه 90 دقیقهای به گروه آزمایش ارائه و دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط تحلیل شد.
همچنین نتایج پژوهش وفانوش و روشن (1397) نشان داد که بازی درمانی بر بهبود امید به زندگی و خودکارآمدی کودکان سرطانی 6 تا 10 سال مؤثر است.
با توجه به اینکه بازی آن هم به صورت گروهی دارای بعد اجتماعی است و بازی در ذات خود، باعث فرح بخشی و به طبع آن ایجاد امید به زندگی در کودکان مبتلا به سرطان ميشود، اين پژوهش در نظر دارد تا به بررسي فرضیههای زیر بپردازد: 1.
بازی درمانی بر پذیرش اجتماعی و امید کودکان مبتلا به سرطان در مرحله پسآزمون مؤثر است.
2. بازی درمانی در پذیرش اجتماعی و امید کودکان مبتلا به سرطان در مرحله پیگیری پایدار است.
*** مقیاس پذیرش اجتماعی کودکان {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} *** مقیاس امیدواری کودکان {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} The effectiveness of group play therapy on social acceptance and hope in children with cancer Rayehe.
Esmaeili/2* 2 Abstract Aim: The current study aimed to investigate the effectiveness of group play therapy to improve social acceptance and hope for children with cancer.