چکیده:
در سالهای اخیر سازمانهای مردم نهاد و نیکوکاری بسیاری در کشور شکل گرفتهاند. این موضوع باعث ایجاد رقابت میان آنها برای جذب منابع شده است. با وجود اینکه ایران از نظر شاخصهای نیکوکاری جز ۳۰ کشور نخست بهشمار میآید اما بهرهگیری از شیوههای سنتی تامین مالی باعث شده است تا از این ظرفیت بهدرستی استفاده نشود. بررسیها نشان میدهد که بکارگیری یافتههای اقتصاد رفتاری که تلنگر نام دارند، میتواند تاثیرات قابل توجهای در افزایش مشارکتهای خیرخواهانه داشته باشند. از اینرو در پژوهش حاضر سه تلنگر پرکاربرد شامل «سادهسازی»، «ارائه بازخورد» و «استفاده از هنجارها» معرفی شده و کاربردهای آن در ایران نیز بیان گردیده است تا علاوهبر بیشتر شدن پرداختهای نیکوکارانه، این کمکها استمرار یابند. تلنگرهای گفته شده بر جلب مشارکت حامیان تکانشی که به صورت عمده کمکهای کوچک را انجام میدهند، تاکید میکند. این گروه از حامیان بیشتر برپایه احساس لحظهای که شکل میگیرد، کمک میکنند. در مقابل خیرین کنکاشگر هستند که پس از تحقیق بسیار حمایت میکنند و بیشتر نیکوکاران بزرگ را شامل میشوند. هر چند که این تلنگرها قابل تعمیم به حامیان بزرگ نیز است.
Nudge is an intervention that is derived from behavioral economics and behavioral science to design and implement policies. The affordability and ease of use are essential reasons for applying this new tool. One of the critical areas of using nudge is to increase donations and volunteer activities. Studies show that Iran has the potential for donations and endowments, as well as non-financial contributions such as volunteer activities. However, the adopting of nudge in such activities has been neglected in Iran. In this study, effective nudges which are 1- Simplification, 2- Responsiveness, and 3- Social norms, are assessed in order to develop participation and sustainable donation for foundations, charities, and NGOs. This article introduces each of these nudges and their application and results in the real world. Then it describes the implementation of these nudges in Iran.