چکیده:
پژوهش شبه آزمایشی حاضر باهدف بررسی تأثیر آموزش خودکارآمدی بر کمک طلبی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی در بین دانشآموزان متوسطه دوره اول شهر زاهدان در سال تحصیلی 98-97 انجام شد. با توجه به تعداد افراد جامعه آماری، به کمک روش نمونهگیری هدفمند از میان مدارس متوسطه اول ناحیه دو شهر زاهدان یک مدرسه انتخاب شدند که از بین دانش آموزان این مدرسه تعداد 30 نفر که نمره کمک طلبی و اشتیاق تحصیلی پایینی داشتند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامههای کمک طلبی تحصیلی ریان و پیتریچ (1997) و اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (2004) بهعنوان پیشآزمون از هر دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شد و سپس 8 جلسه آموزش خودکارآمدی برای گروه آزمایش انجام و در خاتمه از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. دادههای جمعآوریشده با استفاده از نرمافزار آماری 22 SPSS و تحلیل کوواریانس مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش خودکارآمدی بر کمک طلبی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی تأثیر معنیداری دارد.
This quasi-experimental study aimed at examining the effect of self-efficacy training on academic help-seeking and academic engagement among junior high school students in Zahedan in the academic year 2018-2019. Given the number of people considered as the statistical population, a school was selected among all junior high schools in District 2 of Zahedan, using the purposeful sampling method. Out of all the students studying at this school, 30 students who gained low academic help-seeking and engagement scores were selected and divided into two groups, i.e., an experimental group and a control group. To collect data, the Ryan and Pintrich Academic Help-Seeking Questionnaire (1997) and the Fredricks et al. Academic Engagement Scale (2004) were applied as the pretest and completed by both experimental and control groups. Then, 8 self-efficacy training sessions were conducted for the experimental group, and a post-test was performed on both groups after holding all the sessions. Data were analyzed using the analysis of covariance via SPSS ver. 22. The results demonstrated that self-efficacy training had significant effects on academic help-seeking and academic engagement.
خلاصه ماشینی:
با توجه به تعداد افراد جامعه آماري، به کمک روش نمونه گيري هدفمند از ميان مدارس متوسطه اول ناحيه دو شهر زاهدان يک مدرسه انتخاب شدند که از بين دانش آموزان اين مدرسه تعداد ٣٠ نفر که نمره کمک طلبي و اشتياق تحصيلي پاييني داشتند انتخاب و در دو گروه آزمايش و کنترل قرار داده شدند.
در مقابل ، فقدان اشتياق تحصيلي پيامدهاي جدي مانند پيشرفت نکردن در مدرسه ، تمايل به رفتارهاي انحرافي و خطر ترک تحصيل را در پي دارد(وانگ و هولکام ، 3 (2010 1 - self efficacy 2 - Academic engagement 3 - Wang,&,Holcombe يکي ديگر از رفتارها و راهبردهاي مهم در امر يادگيري دانش آموزان رفتار کمک طلبي مي باشد.
بدين منظور فرضيه هاي زير در اين پژوهش مطرح گرديد: ١- آموزش خودکارآمدي بر کمک طلبي تحصيلي دانش آموزان دختر متوسطه اول ناحيه دو شهر زاهدان تاثير معناداري دارد.
جدول شماره ٢ شاخص هاي توصيفي ـ نمرات پيش آزمون و پس آزمون متغيرهاي پژوهش و مولفه هاي آنها (به تصویر صفحه مراجعه شود) فرضيه اول : آموزش خودکارآمدي بر کمک طلبي تحصيلي دانش آموزان متوسطه اول منطقه دو شهر زاهدان مؤثر است .
فرضيه سوم : آموزش خودکارآمدي بر مؤلفه هاي اشتياق تحصيلي دانش آموزان متوسطه اول منطقه دو شهر زاهدان مؤثر است .
The Influence of Achievement Goals and Social Goals on Help-seeking from Peers in an Academic Context, Learning and Instruction, 21, 394-402.