شناسایی و رتبه‌بندی عوامل انسانی در تصادفات شهری شهرکرد

ﻫﺪف اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و رﺗﺒﻪﺑﻨﺪی ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﺷﻬﺮی ﺷﻬﺮﮐﺮد(ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردی؛ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﭘﻠﯿﺲ راﻫﻮر ﻧﺎﺟﺎی ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺷﻬﺮﮐﺮد) ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﻮد ﮐﻪ آﯾﺎ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ( رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﭘﺮﺧﻄﺮ، ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ راﻧﻨﺪﮔﯽ و وﺟﻮد ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و زﻣﯿﻨﻪای راﻧﻨﺪﮔﺎن)در ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﺷﻬﺮی ﺷﻬﺮﮐﺮد ﻣﻮﺛﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟ در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪی ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﭘﻠﯿﺲ راﻫﻮر ﻧﺎﺟﺎی ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺷﻬﺮﮐﺮد در ﺳﺎل 1399 ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 40 ﻧﻔﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ، ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎری ﻧﯿﺰ ﺑﺼﻮرت ﺗﻤﺎم ﺷﻤﺎر 40 ﻧﻔﺮ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮای ﺟﻤﻊآوری دادهﻫﺎ از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ دارای ﺳﻪ ﻋﺎﻣﻞ رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﭘﺮ ﺧﻄﺮ در ﺣﯿﻦ راﻧﻨﺪﮔﯽ، ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ راﻧﻨﺪﮔﯽ و وﺟﻮد ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و زﻣﯿﻨﻪای راﻧﻨﺪﮔﺎن و در اﻧﺠﺎم آن از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎی آﻣﺎری ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﻃﻼﻋﺎت از روش- ﻫﺎی آﻣﺎری ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ، اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ از ﺟﻤﻠﻪ آزﻣﻮن ﮐﻠﻤﻮﮔﺮوف- اﺳﻤﯿﺮﻧﻒ، آزﻣﻮن ﻣﺠﺬور ﺧﯽ، و آزﻣﻮن رﮔﺮﺳﯿﻮن ﻟﺠﺴﺘﯿﮏ، آزﻣﻮن ﻓﺮﯾﺪﻣﻦ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم‌اﻓﺰار 9 Spss اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮔﺮدد. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ- دﻫﺪ از ﺑﯿﻦ 30 ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ در ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﺷﻬﺮی ﺷﻬﺮﮐﺮد، 10 ﻋﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﭘﺮﺧﻄﺮ در ﺣﯿﻦ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ رﺗﺒﻪای 2/15 ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اوﻟﯿﻦ و ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ و 10 ﻋﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ وﺟﻮد ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و زﻣﯿﻨﻪای راﻧﻨﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ رﺗﺒﻪای 1/96 در رﺗﺒﻪ دوم و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﮐﻪ دارای 10 ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ راﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ رﺗﺒﻪای 1/89 ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺷﺪﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﺑﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ( رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﭘﺮ ﺧﻄﺮ، ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ راﻧﻨﺪﮔﯽ و وﺟﻮد ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ، زﻣﯿﻨﻪای و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ راﻧﻨﺪﮔﺎن )و اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺼﺎدﻓﺎت ﺷﻬﺮی ﺷﻬﺮﮐﺮد، راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎداری وﺟﻮد دارد.

تصادفات رانندگی ، وسیله نقلیه ، عوامل انسانی ، حوادث رانندگی ، راننده ، پلیس راه