چکیده:
شادی برای بیشتر انسانهای مضطرب امروز که در غصه نداشتهها، کمبودها و فرصتهای از دست رفته بسر میبرند و خود را در میان انواع آلودگیهای زیست محیطی، بیماریهای عالمگیر و چالشهای مرتبط با وضعیت اقتصادی میبینند یک نیاز و ضرورت است. انسانها محق به شاد زیستن هستند. این پژوهش جهت تشریح حق بر شادی (Right to Happiness) به عنوان حقی مشترک میان حقوق بشر و حقوق شهروندی، مفهوم شادی را تبیین و مبانی نظری و حقوقی آن را بیان کرد. سپس نگاه قوانین ایران و اسناد بینالملل به شادی را مورد بررسی قرار داد با این پرسش که قوانین ایران، آن را به عنوان یک حق به رسمیت شناختهاند؟ به چه میزان اسناد بینالمللی به حق شادی انسانها توجه نمودهاند؟ فرضیه پژوهش این بود که قوانین ایران به طور پراکنده به شادی و نه به عنوان یک حق پرداختهاند و ضعف در این زمینه بیشتر در رفتار و عملکردها وجود دارد. حق بر شادی در اسناد بینالمللی به صورت موردی و با پرداختن به حقوق سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است.
Happiness for anxious people of today, who are in grief for deficit and missing opportunities and lives in a variety of environmental pollution, are necessary. Human entitled to live happily. This Article seeks to define the concept of happiness in order to explain the citizens happiness right as a common right between human rights and civil rights, and explicated its theoretical and legal foundations, then examined the right of happiness in Iran's laws and international documents with the question that what the value of happiness in Iran's laws is? and is it recognized as a right? How much international documents have paid attention to human happiness? The research hypothesis was Iran's laws have not considered happiness properly and there is a lack of legislation and more in the function of the authorities. The Right of Happiness in International documents is almost regarded to political, economic, social and cultural right.
خلاصه ماشینی:
قطعـا لازمـه تصـور جامعـه ای پویا، سالم و مفید در گرو وجود انسان هایی است که تصـویر روشـن و رضـایت بخشـی از آینده خود داشته و در نقش های اجتماعی خویش با میل و رغبت کامل و بـه نحـو مطلـوب ایفای وظیفه کنند که چنین انتظاری از افرادی که در زندگی روزانـه خـود دچـار روزمرگـی شده و احساس غم و اندوه در آنها ریشه دوانیده ،٢ انتظاری بیهوده اسـت .
(نیک نژاد، ١٣٩٦: ١٧٠) بیانیه جهانی حقوق بشر (The Universal Declaration of Human Rights) بـا وجـود ایـن که تنها به بیان اصول و ارزش های مورد نظر جامعه جهانی پرداخته است اما بـه دلیـل تکـرار استناد و ارجاع به آن از سوی دولت ها از وضعیت یـک بیانیـه صـرف خـارج و تعـدادی از حق های آن به عرف بین المللی (International Custom) تبـدیل شـده یعنـی خاصـیت الـزام آوری (Binding) پیدا کرده است به صورت مشخص و مستقیم درمورد شادی، حقی را بیـان ننموده است که به نظر میرسد هدف آن بوده که به گونه ای بیانیه تدوین شود تا ضمن بیـان تنها کلیات ، همه رویکردها و رهیافت های شرقی و غربی بر آن اجماع داشته باشند.
٩. حق بر شادی و قوانین ایران شادمانی از حق های اساسی و بشری است که غیرقابل تفویض و سلب ناشدنی و از طبیعـت انسان (تواناییهای جسمی و روانی) است که بر اساس حقوق بین الملل ، حمایـت از حقـوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در وهله نخست بر عهده ی دولـت هاسـت و آن هـا ملـزم بـه رعایت ، حمایت و اعمال این حقوق هستند.