چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری با رویکرد اسلامی بر خودمهارگری،خود دلسوزی و دیدگاه فهمی همسر بر زنان متاهل بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه، طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری تعداد 5606 نفر از زنان متاهل دانشجوی دانشگاه آزاد اراک در سال 1399 بود که 30 نفر از دانشجویان متاهل با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه کاربندی شدند. برنامه آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی در 8 جلسه 60 دقیقهای به صورت گروهی، برای گروه آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه خودمهارگری تانجنی و همکاران(2004)، پرسشنامه خود دلسوزی نف (2003) و پرسشنامه دیدگاه فهمی همسر لانگ (1990) در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفت. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. یافتهها: نتایج حاکی از آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی بر خود مهارگری (0/038=p و 12/659=F) و خود دلسوزی (0/041=p و 6/884= F)و دیدگاه فهمی همسر(0/038=p و 14/58=F) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجهگیری : یافتهها نشان داد که آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی بر خودمهارگری و خود دلسوزی و دیدگاه فهمی همسر در زنان متاهل تاثیر داشته است.
Aim: The present study aimed to determine the effectiveness of positivism training, with an Islamic approach, on self-control, self-compassion, and the other dyadic perspective-taking in married women. Method: The research method was quasi-experimental with experimental and control groups, a pre-test, post-test design, and a two-month follow-up. The statistical population consisted of 5606 married female students at Azad University of Arak in 2020, among whom we selected 30 married students using convenience sampling and randomly assigned them to experimental and control groups. We conducted the positivism training program with an Islamic approach in eight 60-minute sessions for the experimental group. We evaluated the data using the Self-Control Scale (2004) by Tangney et al., the Neff self-compassion scale (2003), and Long's other dyadic perspective-taking Scale (ODPT (1990) at three stages, pre-test, post-test, and follow-up. We analyzed the data using repeated measures mixed model analysis of variance (ANOVA). Results: The results indicated the effects of positivism training with an Islamic approach on self-control (p=0.038 and F= 12.659), self-compassion (p=0.0.041 and F= 6.884), and the other dyadic perspective-taking (p=0.038 and F= 14.58), and the stability of the effect at the follow-up stage. Conclusion: The results indicated that positivism training with an Islamic approach affected self-control, self-compassion, and other dyadic perspective-taking in married women.
خلاصه ماشینی:
همچنین ادراك دیدگاه فهمی همسر باعث میشود افراد احساس کنند همسرشان به آنها نگرش توجه آمیز دارد و به گفتههای آنها اعتبار میدهد و این امر باعث افزایش احترام و ارزشدهی به همسر میشود؛ این مورد خود باعث کاهش مقاومت در زوجها و بهبود ارتباط آنان میشود؛ در نتیجه سوءتفاهم در بین زوجها کاهش یافته و بهجای آن حس درك شدن موجب افزایش رضایت زناشویی آنان میشود؛ بنابراین دیدگاه فهمی، نشان دهنده حساسیت و درك شریک است.
Journal of personality, 72(1): 271-322 *** پرسشنامه خودکنترلی (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) *** *** مقیاس خود دلسوزی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} The effectiveness of positivism training with an islamic approach on self-control, self-compassion, and the other dyadic perspective taking in married women Fatemeh sadat.
Keywords: Positivism, Self-Control, Self-Compassion, The other dyadic perspective-taking پدیدارشناسی کیفیت زندگی زنان همسر اول در خانوادههای چندهمسری زهرا شجاعی/ کارشناسی ارشد مشاوره، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران نازنین هنرپروران*/ استادیار گروه مشاوره، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} مقدمه اصطلاح چندهمسری در مقابل تکهمسری 3 فی نفسه واژهای عام بوده و شامل چند شوهری 4 و چند زنی است؛ اما واژه مورد نظر این پژوهش چندزنی 5 است؛ این اصطلاح به معنی نوعی ازدواج است که داشتن بیش از یک زن را مجاز میشمارد (اسمعیلی، افشانی، فلاح و وزیری، 1398).