چکیده:
یکی از ویژگیهای نظریه های جدید توسعه این است که پویایی در سطح منطقه ای، نوآوری، تولید و انتقال دانش را یک عامل کلیدی در توسعه منطقه ای در نظر می گیرد. براین اساس، نوآوری در سطح منطقه عمدتا از طریق یادگیری جمعی و هم افزایی بین بازیگران مختلف انجام می شود که در داخل و خارج از سازمان فعالیت می کنند. هدف محوری این مقاله، شناسایی عوامل موثر بر نظام نوآوری منطقه ای می باشد. به منظور بررسی تاثیرگذاری متغیرهای مختلف بر میزان نوآوری از مدل پانل مربوط به متغیرهای صد و پنجاه کشور طی سال های 2017 – 2013 استفاده شده است. پس از آن با توجه به فرضیه ها و آزمون های تشخیصی با استفاده از داده های تابلویی (پانل) و به روش الگوی اثرات ثابت، رابطه نوآوری با عوامل تاثیرگذار بر آن مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج به دست آمده موید این مطلب است که متغیرهای مخارج تحقیق و توسعه بنگاه، مشارکت صنعت و دانشگاه در تحقیق و توسعه، دسترسی به آخرین فناوری و در نهایت آموزش عالی و برنامه های ثبت اختراع اثر مثبت و معناداری بر میزان نوآوری کشورها دارند.
One of the features of new theories of development is that it considers
dynamism at the regional level, innovation, production and transfer of
knowledge as a key factor in regional development. Accordingly,
innovation at the regional level is mainly done through collective learning
and synergy between different actors who work inside and outside the
organization. The central goal of this article is to identify the factors
affecting the regional innovation system. In order to investigate the impact
of different variables on the rate of regional innovation, the panel model
related to the variables of one hundred and fifty countries during the years
2017-2013 has been used. Then, according to the hypotheses and
diagnostic tests using panel data and the fixed effects pattern method, the
relationship between innovation and the factors affecting it is examined.
The results confirm that the variables of R&D expenditures, industry and
university participation in R&D, access to the latest technology and finally
higher education and patent programs have a positive and significant effect
on countries' innovation.
خلاصه ماشینی:
نتایج به دست آمده موید این مطلب است که متغیرهای مخارج تحقیق و توسعه بنگاه، مشارکت صنعت و دانشگاه در تحقیق و توسعه، دسترسی به آخرین فناوری و در نهایت آموزش عالی و برنامه های ثبت اختراع اثر مثبت و معناداری بر میزان نوآوری کشورها دارند.
به طورخاص ، سیستم های نوآوری منطقه ای (RIS)٣ به عنوان نقاط قوّت نوآوری، آموزش تکنولوژی و فنی، شنا سایی تقا ضای صنعتی در این مناطق و تسهیل روابط و تعامل بین شرکت های خصوصی، محققان و سایر بازیگران نهادی ظاهر شده اند.
Regional Innovation System با توجه به اهمیت نظام نوآوری منطقه ای در ر شد و تو سعۀ منطقه ای، این مطالعه به برر سی تأثیر عوامل مختلف بر نوآوری منطقه ای میپردازد.
پیشینۀ تحقیق باقرینژاد (١٣٨٧) با گردآوری عواملی و انجام پیمایش از ١٥٠ نفر، مو ضوعاتی چون : نبود مرکز در شرکت ها برای ارتباط با دانشـگاه ، وجود کمترین ارتباط با افراد نوآور، دانشـگاه های داخلی و شـرکت های داخلی، اسـتفاده از دانشـگاها به عنوان مرکزی برای آموزش ، نبود تبادل موقتی کارکنان ، نبود همکاریهای بلندمدت ، شـــکاف میان تحقیقات دانشـــگاهی و شرکت ، نبود یک سازمان فصل مشترک، نبود سازمان اطلاع رسانی، عدم حمایت مؤثر مؤسسات مالی، ازجمله آسیب های نظام ملی نوآوری کنونی در ایران بیان شده است .
نتایج این تحقیق نشان میدهد که شبکۀ نوآوری ایران دارای غلظت کم است و روابط اندکی برای اشاعۀ نوآوری وجود دارد.
Gudmundson, Tower and Harman 3.
Valencia, Valle and Jimenez 5.
٢. برنامه های ثبت اختراع و مخارج تحقیق و توسعۀ شرکت ها نیز از عوامل اصلی اثرگذار بر میزان نوآوری منطقه ای هســـتند.