چکیده:
هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر احساس تنهایی ، رفتارهای پرخطر و شکست عشقی حاصل از روابط عاطفی در دختران دبیرستانی شهر اهواز بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.حجم نمونه ۳۰ نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند.۱۵ نفر به گروه آزمایش و ۱۵ نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. ابزار های پژوهشی مورد استفاده احساس تنهایی راسل(۱۹۷۸) ، رفتارهای پرخطر شجاعی (۱۳۸۷) و روابط عاطفی تهرانی(۱۳۸۸) بود. گروه آزمایش در طول هشت جلسه، هرجلسه به مدت ۹۰ دقیقه آموزش مهارت های زندگی دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد.یافتهها نشان داد آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش احساس تنهایی، رفتارهای پرخطر و شکست عشقی حاصل از روابط عاطفی در دختران دبیرستانی شده است.
خلاصه ماشینی:
یافتهها نشان داد آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش احساس تنهایی، رفتارهاي پرخطر و شکست عشقی حاصل از روابط عاطفي در دختران دبیرستانی شده است.
با توجه به مطالب گفته شده محقق درصدد است كه اثربخشي آموزش مهارت های زندگی بر احساس تنهایی ، رفتارهاي پرخطر و شکست عشقی حاصل از روابط عاطفي در دختران دبیرستانی شهر اهواز را مورد بررسي قرار دهد.
میزان تأثیر یا تفاوت برابر با 53/0 میباشد، به عبارت دیگر، 53 درصد تفاوتهای فردی در نمرات پس آزمون احساس تنهایی ، رفتارهاي پرخطر و شکست عشقی حاصل از روابط عاطفي مربوط به تأثیر آموزش مهارت های زندگی میباشد.
جدول 4: نتایج تحلیل کواریانس یک راهه در متن مانکوا بر روی میانگین نمرات پس آزمون احساس تنهایی ، رفتارهاي پرخطر و شکست عشقی حاصل از روابط عاطفي در دختران دبیرستانی گروههای آزمایش و گواه با کنترل پیش آزمون {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همان طوری که در جدول 4 نشان داده شده است با کنترل پیش آزمون بین دختران دبیرستانی گروه آزمایش و گروه گواه از لحاظ احساس تنهایی تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0 p عبارت دیگر، آموزش مهارت های زندگی با توجه به میانگین رفتارهاي پرخطر دختران دبیرستانی گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش رفتارهاي پرخطر گروه آزمایش شده است.
میزان تأثیر یا تفاوت برابر با 49/0 میباشد، به عبارت دیگر، 49 درصد تفاوتهای فردی در نمرات پس آزمون شکست عشقی حاصل از روابط عاطفي مربوط به تأثیر آموزش مهارت های زندگی میباشد.
Journal of social and clinical psychology, 21: 157 -164, (2002).