چکیده:
این تحقیق به صورت تحلیل محتوا(توصیفی- آماری و تحلیلی) بر آن است که برخلاف دیدگاه غالب، حزین به عنوان شاعر و متفکر دوره گذار در نثر، تحت تأثیر جهاننگری ابژکتیو عصر صفوی و بارقههایی از نثر مشروطه، و در شعر در زمره هنرمندان عصر بازگشت جای میگیرد. بر این اساس، ضمن بررسی زندگی و مطالعهی آثار حزین، برای تعیین دقیقتر سبک شعر او، ویژگیهای سبکشناختی شاعران انجمن اوّل بازگشت را محور بررسی قرار داده، آنگاه با مقایسه شعر حزین با اشعار این شاعران، به این نتیجه میرسد که حزین بیش از آن که شاعر سبک هندی باشد، آغازگر سبک بازگشت است.
At the end of safavid dynasty, Hazin-e- Lahiji was one of the most remarkable poets. In his youth, he witnessed the collapse of the dynasty. This collapse gradually changed the political atmosphere and sequentially socio-economic and cultural status which led to alteration in the dominant discourse if arts, thus literature took a turn from Hindi style to Literary restoration. Hazin had always been recognized as a poet of Hindi style. This article by useing content analysing method (descriptive-analytical and statistical) proves that Hazin ,as an artist of this transition period, as opposed to the common theory of being a poet of Hindi style, is actually one of the artists of literary restoration style and in his prose works he has been influenced by Safavid objective and also some of constitutional perspectives. This study investigates his life and studies his works, then for determining his style more accurately, reviews the stylistic characteristics of the first circle of Literary restoration and compares them to the characteristics of Hazin`s poems. Therefore suggests that Hazin should be considered as the beginner of restoration style more than he should be seen as a follower of Hindi style.
خلاصه ماشینی:
بنابراین این سبک در سده یازده و دوازدهم هجری جریان غالب ادبی در محدوده سرزمینهای فارسی زبان شد که با افول ١٣٦ قدرت بابری هند از یک سو و تغییر فضای گفتمانی داخل ایران از سوی دیگر، جایش ١٣٦ را به رویکرد تازه ای داد که برگشت به شیوه ادبی پیشاهندی را مانیفست خود اعلام کرد؛ بدین ترتیب سبک هندی با ویژگیهای برجسته شامل گرایش به زبان ، اصطلاحات و واژه های عامیانه و نیز تجربه های تازه زبانی، نازکخیالی، پیچیدگی معنایی و مهمتر از همه فلسفه متفاوت ، که متضمن نوگرایی و نطفه بندی نگاه نو بود با مکتبی جدید جایگزین شد که چه در حوزه شعر و چه نثر در نقطه ای متفاوت و متضاد ایستاد.
وجود نشانه هایی از شیوه پیشین در آثار ابتدایی مکتب جدید، جزء ویژگیهای سیر تحول مکاتب است ؛ ویژگیهایی که با تداوم و سپس انسجام مکتب جدید بتدریج رنگ میبازد؛ به علاوه کودکی و نوجوانی حزین با اواخر سبک هندی مصادف بوده ، بدیهی است که چون وی از نوجوانی نیز شعر میسروده ، هم بدان شیوه طبع آزمایی کرده و هم تأثیر آن را همواره در شعرش حفظ کرده است ؛ اما نمونه های بسیاری هم در شعر و نثر او، او را از این 139 چهارچوب فراتر میبرد.